ما پیوسته گفته‌ایم كه خاینان و جنایتكاران بنیادگرا به هیچ معاهده و پیمانی وفادار نمانده و مسابقات شكم دری آنان تا نابودی كامل شان كماكان ادامه خواهد داشت. صحت این حكم بار بار در عمل به اثبات رسیده است. تضادهای حاد طالبان و نیروهای شمال از یكسو و تضادهای درونی هركدام، باعث سگ جنگی های فعلی در صفحات شمال گشته است و باز شاهدیم كه اگر تا دیروز این جنگها كابل و سایر ولایات را برباد كرد امروز آتش آن به شمال سرایت كرده و مردم نگونبخت ما را با شرایط دهشتناكی مواجه ساخته است.
چون زنجیر تمام خاینان جهادی و طالبی به دست مالكان خارجی شان است باید مطابق سیاست و خواست آنان عمل نمایند. از همینجاست كه جورآمدن های موقتی این اجیران، بنابر تضادهای اربابان، در مقطعی به جنگ و زدوخورد می‌انجامد. تفوق كامل یكی بر دیگری نیز دایمی بوده نمی‌تواند. اینان كه از زمان پیدایش به مثابه نیرویی نظامی در گرو دستگاههای جاسوسی و دولت های خارجی بوده اند، در « روزهای مبادا» خود را آسان به بادار دیگری فروخته امكانات بدست می‌آورند. گلبدین نمونه بارز آنست كه اگر تا دیروز از سوی رژیم ایران تهدید به مرگ بود چگونه امروز در آغوش آن آرام گرفته است.
شب
خوانده‌ست دیرگاه.
دریا
نشسته سرد.
یك شاخه
در سیاهی جنگل
به سوی نور
ولی‌نعمتان بنیادگرایان حتی‌الوسع می‌كوشند سگان شانرا تا لحظه‌ای كه مورد مصرف داشته باشند سرپا نگهدارند.
دوستم كه پا به فرار گذاشته، در دامان پدران تركیش رفته بود به اعتراف خود وی، از سوی امریكا و روسیه دوباره چارج گرفته به مسند خیانت و جنایت نصب شد. فرار عبدالملك نیز به معنی پایان زندگی ننگینش نخواهد بود. خواهیم دید كه چگونه و در كجا از این مزدورك تازه مشهورشده، استفاده به عمل خواهد آمد.
رژیم ایران كه به بركت سیاست های امریكا و پاكستان و پیشروی های طالبان به نوكران فراوانی دست یافته، هرگز نخواهد توانست با توجه به نامتجانس بودن آنان روابطش را با هریك طوری عیار سازد كه به انكشافات مهمی به نفع ایران بیانجامد. ایران با این دست نوازش كشیدنها، فقط به تشدید زدوخورد های وحشیانه كمك خواهد كرد. كنفرانس‌ها و كله به كله كردن های مزدورانش در اصفهان و تهران نیز سرنوشت بهتری از كنفرانسهای پشاور و اسلام‌آباد و مكه و مدینه نخواهد داشت. با اینكار ایران فقط می‌خواهد بخصوص به رخ پاكستان بكشد كه قلاده‌ی تعداد زیادی از سگانش را در دست دارد.
در شرایط فعلی كه كلیه مرتجعان بجان هم افتاده و به سلاخی و ماتم نشاندن توده های ما می‌پردازند، انقلابیون كشور باید راه را بر هرگونه ناامیدی و یاس بسته و با توجه به كین و نفرت بیكران خلق‌ما نسبت به بنیادگرایان، مجدانه‌تر دست بكار شوند تاامكان تشكیل جبهه وسیع ضدبنیادگرایی متحقق گردد. امید بستن به ملل متحد، دولتها و یا هر مرجع دیگری بخاطر رهایی از وضع فعلی واهی و بیهوده است. طرفهایی كه سالها به جنگ و خونریزی در كشور ما مواد سوخت رساندند هرگز حاضر نخواهند بود به سادگی از آن دست بشویند. تنها با سرنگون ساختن نوكرانشان است كه قادر خواهیم شد دم آن كشورها را از افغانستان خود كوتاه كنیم. بر افراد و تشكل های مدعی آزادیخواهی است كه با هر شیوه ممكن بپاخاسته، اما و اگر های روشنفكرانه را بدور انداخته و با متشكل ساختن مردم سوگوار و پر از كینه ما بخاطر نبردهای سخت با دشمن آماده گردیده و با استفاده از هر روزنه‌ای به افشای آنان و نوكران رنگارنگ شان بپردازند. ولی سوای آن روشنفكران شرفباخته‌ای كه تن به خفت همكاری با خاینان بنیادگرا داده اند و بمثابه جارچیان آنان عمل می‌كنند، متأسفانه شماری از مدعیان انقلابی و مترقی بودن در خارج كشور نیز ترسان و لرزان مهر سكوت بر لب زده و بطور شایسته و بایسته به افشاگری و مبارزه علیه جنایتكاران بنیادگرا نمی‌پردازند.
در شرایط كنونی آنانی جدی و انقلابی اند كه با تمام نیرو به سازماندهی و مبارزه سازش ناپذیر ضد بنیادگرایی پرداخته و آنچه را ادعا دارند درعمل به اثبات رسانند. این یگانه‌و بهترین راه نیل به اتحاد بزرگ، اصولی و رزمنده میان كلیه گروههای جنبش آزادیخواهانه‌ی ضد بنیادگرایی انقلابی كشور به شمار میرود.
افغانستان ما دیر یا زود از شر این جانوران رهایی خواهد یافت ولی بر نیروهای مترقی و دموكراسی‌خواه است تا روند دستیابی به این رهایی را با اتكاء به توده‌ها سریع‌تر سازند.
