به تاریخ ۱۳ سرطان ۱۴۰۳ (۳ جولای ۲۰۲۴)، روزنامه «گاردین» گزارش تکان‌دهنده‌ای از تجاوز جنسی طالبان بر یک زن زندانی منتشر ساخت. درندگان طالبی جریان تجاوز جمعی بر یک زن زندانی را فلمبرداری کرده و بعد از رهایی آنرا به آدرسش فرستاده‌اند تا سکوت اختیار نماید و تهدید کرده اند که در غیر آن ویدیو را انتشار خواهند داد. این زن باشجاعت کلپ را به چند رسانه از جمله «رخشانه» می‌فرستد. گاردین در ۵ سرطان ۱۴۰۳ (۲۵ جون ۲۰۲۴) نیز گزارشی از تجاوز و آزار جنسی دخترانی را پخش کرد که به «جرم» رعایت ننمودن «حجاب شرعی» مورد بازداشت و تعرض سفاکان امربالمعروف قرار گرفته بودند.
خشونت و آزار و تجاوز بر زنان حربه‌ای در خدمت باندهای منفور مذهبی است که نه تنها پلیدی و سفاکی شان را برملا می‌سازد که وسیله‌ای جهت ارعاب و سرکوب و درهم شکستن اعتراض و مقاومت به شمار می‌رود. این نخستین نمونه پستی طالبان و سایر باندهای بنیادگرا نبوده و چه در افغانستان و جهان، مثال‌های فراوانی داریم که فاشیست‌های مذهبی زنان را مورد تجاوز و شکنجه قرار داده‌اند: در جریان سال‌های خون و خیانت جهادی زنان زیادی در شهر کابل مورد تجاوز جنسی قرار گرفته و این جانیان از تجاوز به کودک ۷ ساله و مادران ۷۰ ساله ابا نورزیدند؛ حزب وحدت سینما بریکوت و پوهنتون پولی‌تخنیک را مرکز تعرض بر زنان ساخته و به همین گونه شورای‌نظاری‌ها-جمعیتی‌ها و سیافی‌ها بر زنان در افشار تجاوز کردند، گلبدینی‌ها در کارته نو و چهلستون، و دوستمی‌ها در شاه‌شهید و شهر کهنه؛ هرروز قضایای دردناک تجاوز بر کودکان دختر و پسر در مساجد و مدرسه‌ها افغانستان و پاکستان و جاهای دیگر به رسانه‌ها درز میکنند؛ جانیان رژیم ولایت وقیح ایران بر دختران شب قبل از اعدام تجاوز میکنند تا باکره به بهشت نروند؛ داعشیان خونخوار زنان بی‌شمار ایزدی را در عراق به بردگی جنسی گرفتند؛ اخوانیان مصر بر زنان در هنگام اعتراضات برضد محمد مرسی تجاوز کردند؛ ارتش پاکستان به کمک «جماعت اسلامی بنگله‌دیش» صدها زن را در سال ۱۹۷۱ مورد تجاوز قرار دادند؛ شبه‌نظامیان بوکرحرام در نایجریا بارها گروهی از دختران مکتبی را ربوده و ماه‌ها بر آنان تعرض جنسی کردند؛ و نمونه‌های دیگر.
از گروه جهالت‌پیشه طالبی که سال‌ها خود در مدارس با آزار و اذیت مواجه شده و شدیدا عقده‌ای بار آمده و حتی برای تحقق رویای رسیدن به ۷۲ حور بهشتی و غلمان از پوشیدن کمربند انتحاری و ریختن خون مردم بی‌گناه ابا نمی‌ورزند، توقعی بالاتر از این نباید داشت. طالبان زنان را وسیله اطفای شهوت حیوانی خود پنداشته و با مهر کافر و ملحد، آنان را غنیمت تلقی کرده و هرگونه درنده‌خویی را توجیه میکنند. در قسمتی از کلپ، طالب متجاوز فریاد می‌زند: «سال‌ها امریکایی‌ها شما را گ***د حال نوبت ماست».
ننگ و شرم این گزارش هولناک به روی ملل متحد، و در راس آن دلقک امریکا موسوم به روزا اتونبایوا (رییس یوناما) ورزماری دی کارلو (معاون دبیرکل سازمان ملل متحد)، رینا امیری و به‌اصطلاح «جامعه جهانی» برمی‌گردد که در برابر سران خونخوار طالبی در دوحه زانو زده با شیادی و خیانت تمام بر همه کنوانسیون‌ها و منشور ملل متحد و قوانین حقوق بشری شان شاشیده و با قربانی ساختن زنان و مردم ستمدیده افغانستان، در پی تطهیر و تقویت اداره انگیزیسیونی و فاشیستی و متجاوز «امارت اسلامی» اند.
ننگ و پلشتی یک چنین تجاوز و خشونت علیه زنان ما به روی سران طالبی از ملا هیبت‌الله گرفته تا ملا ذبیح‌الله مجاهد و ملا برادر و خاندان حقانی و غیره می‌نشیند که با حرامزادگی می‌کوشند چنین جنایات و سبعیت را پوشانیده و انکار نمایند؛ چتلی آن به روی کثافت زنان خاینی چون فوزیه کوفی، حبیبه سرابی، ناهید فرید، شهرزاد اکبر، مقدسه یورش، اصیلا وردک، ظریفه غفاری، فاطمه گیلانی، جمیله افغانی، ماری اکرمی، خاتول مومند، شریفه زرمتی، لیلا جعفری و دیگران برمی‌گردد که از سال‌ها در معامله با طالبان قرار داشته برگشت این خونخواران به ارگ را زمینه‌سازی کردند؛ کثافت آن بر رخ زنانی همچون محبوبه سراج، مدینه محبوبی، زهره صبا، زهره بهمن، فریده مهذب، طیبه هاشمی و دیگران می‌نشیند که امروز با پستی و وجدان‌مردگی عجیبی به لابی‌گران طالب بدل گشته و بمثابه دلقکان غرب در پی ماست‌مالی جنایات و فراهمی زمینه به رسمیت شناخته شدن این موجودات قرون‌وسطایی و مزدوران امپریالیزم اند.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به آن زن باوقار و باشهامت که ویدیوی تجاوز گروهی طالبان را در اختیار رسانه‌ها قرار داده سر تعظیم فرود می‌آورد. زنان قربانی تجاوز جمعی این زامبی‌ها، برخلاف فرهنگ و اخلاق متعفن حاکم مردسالار، «ننگ خانواده» نه بلکه زنان مقاوم و جسوری اند که باید مردم و عدالت‌خواهان ما در کنار شان قرار گرفته آنان را مورد دلجویی و حمایت قرار دهند. هرچند در جامعه فرورفته در جهل و تاریکی، قربانیان تجاوز جنسی به دلیل طعنه و «شرم» زندگی شکنجه‌بار و دردناکی را سپری میکنند اما برای انسان‌هایی که اندک‌ترین وجدان و شرف داشته باشند، قربانیان تجاوز و بخصوص آنانی که علیه این تابوها ایستاده و دشمن کثیف را افشا و بی‌نقاب می‌سازند، قهرمانان و دلیرانی اند که با گردن افراشته باید با تعهد به ادامه مبارزه علیه اراذل طالبی عرصه را رها نسازند.
خواهران زجردیده،
پیکار قاطع و پایدار علیه بنیادگرایان جهادی و طالبی و ایجاد جامعه مبتنی بر دموکراسی و عدالت اجتماعی، بدون مبارزه میسر نیست و پیروزی در این ستیز قربانی و ایستادگی می‌طلبد! همدست و همصدا بایستیم!
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا)
۱۵ سرطان ۱۴۰۳ – ۵ جولای ۲۰۲۴