۱۵ کال وړاندی امریکا او ملاتړو یی زمونږ بیدفاع او بیګناه خلک د «ترهګرۍ پر وړاندی جګړې» تر نوم لاندی بمبار کړل او افغانستان یی تر پوځي ولکی لاندی راوست. د امریکا پوځې لاسوهنو پرته له ګمانه زمونږ د خلکو پر مخ د درد، رنځ او بدمرغیو نوی پاڼه پرانیستله او یو وار بیا یی د طالبی ترهګرو پر ځای د جهادی ترهګرو په واکمنولو سره زمونږ هیواد یی بیاځلی د بنسټپالۍ، ښځو ضد، فساد، بیامنۍ، بیوزلۍ، بیکارۍ، د مخدره توکو تولید او قاچاق، د ملی شتمنیو لوټ، د سیمې هیوادونو لاسوهنې او په زرګونو نورو ناخوالو کی ډوب کړ.
په هماغه لومړیو کی چی طالبی ځناور د امریکایی «بی ۵۲» ګزارونو له امله له کابل څخه وتښتیدل او جهادی جنایتکونکی د سیآیای په شلګۍ سپاره ښار ته راننوتل، «راوا» وړاندوینی کړی وی چی نن له یوېنیمی لسیزی وروسته خلک د هغو ریښتنولی په ډاګه لیدلی شی. مونږ په ۲۰۰۱ کال د نوامبر په ۱۳مه نیټه ملګرو ملتونه ته په یو غوښتنلیک کی ویلی وو: «له کابل څخه د طالبی ترهګرو په شا تګ یو مثبت بدلون دی خو ښار ته د شمالی ټلوالې لوټمارانو او تیریکونکو راتګ د کابل دوه میلیونه وکړو ته چی د ۱۹۹۲ څخه تر ۱۹۹۶ پوری کوم ټپونه خوړی او تر اوسه ندی درمل شوی، یو ویرونکی او لړزونکی او ناآرامه کونکی خبر دی.» له ۱۱ سپتامبر څخه یو کال وروسته «راوا» د ۲۰۰۲ کال د سپتامبر په ۱۱مه په یوې اعلامیه کی ویلی وو: «سر پخوونکی پاڅیده، سپی یی پر ځای کښیناست!، امریکا د طالبی ترهګرو پر ځای د «شمالی ټلوالی» جهادی ترهګر واکمن کړل.» د افغانستان د خلکو پر وړاندی د امریکا دغه خیانت د افغانی بنسټپالانو څخه د څلویښت کلن ملاتړ تر څنګ د بخښلو وړ ندی.