جنبش پیكار انقلابی یكی از سازمانهای دموكراتیك و چپی پاكستان است كه به تاریخ ۳ می كنفرانسی جهت بررسی وضع فعلی پاكستان بعد از انتخابات اخیر و رفرمهای نوازشریف، موضع كشورهای منطقه در موارد فوق، بررسی جنبش بین‌المللی كارگری (هدف اصلی كنفرانس) و اتحاد كارگران زیر پلاتفرمی كه منجر به تشكیل حزب واحد پرولتاریا جهت گرفتن قدرت سیاسی و پایان بخشیدن به فشارهای وارده از طرف طبقات حاكم مردم پاكستان خواهد شد، در لاهور برگزار كرده بود.
در كنفرانس كه با شركت اعضا و هواداران جنبش پیكار انقلابی، نماینده جنبش بین‌المللی كارگری و تعدادی از روشنفكران پاكستانی برگزار شد، از «راوا» نیز به حیث یكی از سازمانهای آزادیخواه دعوت بعمل آمده بود.
نماینده «راوا» در این محفل سخنرانی‌ای داشت، كه در زیر قسمتی از ترجمه آنرا میآوریم:
«... من از كشوری میآیم و به ملتی تعلق دارم كه ۵ سال اخیر عمرش را تحت تسلط جاهلترین و جانی‌ترین حكمرانان و جنایات و تحقیر و توهین‌های آنان گذرانده كه نظیرش را در تاریخ افغانستان و حتی جهان نمی‌توان یافت.
زنان افغانستان آسانترین قربانی جنایات لاشخواران جهادی‌اند ولی سازمانهای مترقی كشورهای منطقه و بخصوص پاكستان كه ادعای دموكراسی خواه بودن را دارند هیچ توجهی به وضع حاكم در افغانستان ندارند و در كنفرانس‌هاییكه برگزار می‌كنند یا در نشراتیكه به چاپ می‌رسانند از جنایات خاینان اخوانی و برادران طالبی شان و از مواضع خود نسبت به آنان هیچ ذكری نمی‌كنند. پس آیا با این وضع می‌شود آنها را دموكراسی خواه و مترقی خواند؟
«راوا» بحیث سازمانی مترقی و ضد بنیادگرایی معتقد است كه وحدت بنیادگرایان در سرتاسر جهان باید با وحدت و پشتیبانی نیروهای مترقی از یكدیگر در سطح بین‌المللی پاسخ داده شود...»
سخنرانی نماینده «راوا» مورد استقبال گرم قرار گرفت و در پایان محفل «پیام زن» و دیگر نشرات از طرف شركت كنندگان مورد توجه بسیار قرار گرفته و مقدار قابل توجهی از آنها بفروش رسید.
