پیام زن به زبان اردو انتشار یافت
تا مردم پاکستان بدانند که زنان ملت ما هم شعور دارند و برای کسب حقوق خود در پیکار اند.
تا بدانند که زن و مرد ما به هیچ قیمتی حاضر به پذیرش حاکمیت بنیادگرایان نخواهند بود و علیه آنان تا آخر تا حذف کامل شان از صحنه سیاسی کشور خواهند جنگید.
هر سال زنان پاكستان كه شامل حقوقدانان، اعضای جبهه عمل زنان (WAF) (یكی از سازمانهای فعال زنان پاكستان) و فعالین حقوق بشر میباشد، در ۱۲ فبروری راهپیمایی اعتراضی‌ای را بخاطر تقبیح حمله وحشیانه پولیس بالای زنان تظاهركننده در ۱۹۷۳ براه میاندازند تا حمله وحشیانه پولیس پاكستان را كه در ۱۹۸۳ بالای زنان تظاهركننده انجام یافته بود تقبیح نمایند.
در ۱۲ فبروری ۱۹۸۳ زنان كه اكثراً شامل استادان، حقوق دانان، نویسندگان، ژورنالیستها، معلمین، داكتران و فعالین خدمات اجتماعی بودند، بخاطر الغای قانون شهود (برای اثبات جرم موجودیت دو شاهد مرد و یا یك مرد و دو زن ضروری است)، حدود، قصاص، دیت و سایر قوانین تبعیض‌آمیز بین زنان و مردان، مظاهره‌ای را به راه انداخته بودند. این راهپیمایی توسط انجمن زنان حقوقدان پنجاب PWLA سازمان داده شده بود كه در آن تقریباً ۳۰۰ زن اشتراك داشتند. ابتدا رئیس محكمه به تظاهركنندگان هشدار داد كه بعلت نافذ بودن ماده ۱۴۴ قانون اساسی، اجتماع بیش از ۵ نفر ممنوع است بناً نباید راهپیمایی صورت بگیرد. زنان خواستند تا در كنار مال‌رود لاهور به تحصن بپردازند اما از طرف پولیس تحت محاصره قرار گرفتند. وقتی پولیس خواست یكی از سخنرانان را از ستیژ پایین بكشد، زنان همه بپا خاستند و با صدای بلند علیه پولیس اعتراض نمودند. متعاقب آن زنان همه به طرف ستره محكمه هجوم بردند. درین هنگام پولیس با استفاده از گاز اشك‌آور و دنده برقی مانع حركت شان شد و این اجتماع را به شدت سركوب نمود. ۵۰ نفر از فعالین را دستگیر و كشان كشان با خود بردند. با وجودی كه تعداد زیاد زنان مجروح شده بودند، باز هم یك عده شان خود را به ستره محكمه رساندند كه در آنجا از طرف حقوقدانان مرد طرفدار حقوق زنان با دسته‌های گل پذیرایی شدند.