مقامات به اصطلاح قضایی به ریاست ملا هادی شینواری گلبدینی، اولین لشكركشی‌اش را علیه نشریه «آفتاب» آغاز نمود و با متهم ساختن آن به «ضد اسلام» نوشتن، گردانندگانش را «واجب القتل» اعلام داشت. «آفتاب» از انتشار ماند و نویسندگان مقالاتی كه كیك در پاچه بنیادگرایان شده بودند، در انتظار محاكمه به دست جناح جنایتكار دولت كابل به سر می‌برند.
همدردی تمام مدافعان آزادی بیان در افغانستان و سراسر دنیا با ناشران «آفتاب» است و آرزو می‌كنند بنیادگرایان نتوانند شمشیر دشمن دموكراسی شان را بر نشریه‌ای فرود آرند كه نه فقط طالبان بلكه سران تبهكار جهادی را نیز به باد انتقاد گرفته بود.
ولی درد و حیرت اینست كه چرا نویسندگان «آفتاب» در دو سه مقاله آخرین شماره‌اش به عدم انطباق احكام اسلامی با دموكراسی، حقوق زن وغیره ارزش‌های دنیای امروزی پرداخته بودند نكاتی كه بعداً مجبور شوند از آنها حاشا كنند؟ البته این موضوع‌ها در افغانستانی آزاد كه توده‌ها «غم نان» نداشته باشند، می‌توانند مطرح شوند و بحث‌ها راه بیفتند تا مسلمانان به دین و مذهب شان بهتر آشنایی یافته و آن چهره‌های خاین بنیادگرا را بشناسند كه در صدد اند به نام دین عوامفریبی كرده خود را به قدرت رسانند. «آفتاب» دچار اشتباه شد كه به آن مسایلی پرداخت كه می‌توانست فردا و فرداها به آنها بپردازد.
اكنون یگانه آرزوی ما این است كه گردانندگان «آفتاب» خود را «كفن پوش» كرده از مخالفت شان با بنیادگرایان ذره‌ای عقب ننشینند، ماهیت ضد انسانی آنان را افشا نموده و بخصوص ثابت سازند كه انتشار نشریه شان و چاپ مقالاتی از آنگونه ابداً به منظور فراهم ساختن زمینه برای پناه جویی در غرب نبوده است. آنان باید متیقن باشند كه با مقاومت دلیرانه‌ی شان مقابل دژخیمان مذهبی «ائتلاف شمال»، حمایت آزادیخواهان در سطح ملی و جهانی را كسب خواهند كرد.
