زمانی كه «پیام زن» زیر چاپ می‌رفت و هنوز شمارش آرأ تمام نشده بود، همانطوری كه پیشبینی می‌شد حامدكرزی از كلیه به اصطلاح رقبای خود به طور غیر قابل مقایسه‌ای پیشی گرفته بود. بهر حال مسلم است كه محقق، دوستم، قانونی، احمدزی، پدرام وغیره جنایت‌پیشگان مجموعاً نصف آرأ را هم به دست نخواهند آورد. ولی حتی همین درصدی ناچیز برای آنان بسیار زیاد است و این خود ثابت می‌سازد كه انتخابات آزاد نبود و سایه تفنگ و تهدید و تنگه و تطمیع بر آن شدیداً سایه افگنده بود. چنانچه ما در اعلامیه متذكر شده‌ایم اگر انتخابات آزاد می‌بود اولاً جنایتكاران مذكور به هیچ وجه نمی‌توانستند در آن راه یابند و اگر راه می‌یافتند حتی یك در صد هم رأی نمی‌آوردند.
به مراتب بیشتر از آنچه تصور می‌شد مردم با وصف خطر ترور طالبان، القاعده و گلبدین جرئت كرده و در انتخابات شركت جستند كه به حامدكرزی رأی بدهند تا تقلب و توطئه جنایت‌سالاران خنثی شده و به همین وسیله به روی این سگان هار بیگانه كه زیر ریش هر كدام هزاران فساد خوابیده است، تف بیندازند.