زمانی كه «پیام زن» زیر چاپ می‌رفت و هنوز شمارش آرأ تمام نشده بود، همانطوری كه پیشبینی می‌شد حامدكرزی از كلیه به اصطلاح رقبای خود به طور غیر قابل مقایسه‌ای پیشی گرفته بود. بهر حال مسلم است كه محقق، دوستم، قانونی، احمدزی، پدرام وغیره جنایت‌پیشگان مجموعاً نصف آرأ را هم به دست نخواهند آورد. ولی حتی همین درصدی ناچیز برای آنان بسیار زیاد است و این خود ثابت می‌سازد كه انتخابات آزاد نبود و سایه تفنگ و تهدید و تنگه و تطمیع بر آن شدیداً سایه افگنده بود. چنانچه ما در اعلامیه متذكر شده‌ایم اگر انتخابات آزاد می‌بود اولاً جنایتكاران مذكور به هیچ وجه نمی‌توانستند در آن راه یابند و اگر راه می‌یافتند حتی یك در صد هم رأی نمی‌آوردند.
به مراتب بیشتر از آنچه تصور می‌شد مردم با وصف خطر ترور طالبان، القاعده و گلبدین جرئت كرده و در انتخابات شركت جستند كه به حامدكرزی رأی بدهند تا تقلب و توطئه جنایت‌سالاران خنثی شده و به همین وسیله به روی این سگان هار بیگانه كه زیر ریش هر كدام هزاران فساد خوابیده است، تف بیندازند.
این بار هم در زمینه اعمال دموكراسی، مردم ما به طرز اعجاب‌آوری سطح آگاهی و نفرت بی‌پایان خویش را نسبت به جنایت‌سالاران به نمایش گذاشتند. آگاهی‌ای كه اگر با ایده‌های انقلابی تكامل یابد، جنبش دموكراسی، استقلال‌طلبانه و ضد بنیادگرایان و اربابان خارجی آنان را به اهرم اصلی سیاسی در كشور بدل خواهد ساخت.
مردم ما به صرفاً دور انداختن جنایت‌سالاران در انتخابات راضی نیستند. برای آنان بنیادگرایی با كرزی یا بی كرزی فرقی ندارد. آنان رأی خود را به كرزی داده‌اند تا لگدهای بعدی بر پوزه‌ی جنایت‌سالاران توسط او حواله شود یعنی دیگر نباید سر و كله‌ی این دژخیمان در حكومت آینده پیدا باشد. اساساً اگر بنیادگرایان به خاطر خیانت‌ها و جنایت‌های بیشماری كه مرتكب شده‌اند به پای میز محاكمه كشیده نشده و مخصوصاً بلیون‌ها دالری كه زده و انباشت كرده‌اند از حلقوم شان بیرون نشود در واقع هیچ كاری علیه آنان صورت نگرفته است و قادر خواهند بود با پول بی‌حساب خود به هر رذالت و ترور و توطئه و تقلب در انتخابات پارلمانی دست زنند.
ولی علاوه بر وجود خلیلی و ضیامسعود در كنارش، اظهارات آقای كرزی در مورد تورن‌اسماعیل باز هم خبر از سازشكاری خطرناكی می‌دهد. او در مصاحبه با بی‌بی‌سی ضمن تمجید از اسماعیل گفت كه وی در زمینه عمران می‌تواند خدمت كند! گویی چشم آقای كرزی را كارهای عمرانی در هرات ربوده است كه حاصل اختصاص فقط حداكثر ده درصد عواید دزدی‌های «قاید جهاد» یاغی می‌باشد. آقای كرزی باید به حصول بلیون‌ها دالر از «شیر هرات» بیندیشد تا وزیر و مشاور ساختنش. اینگونه امتیاز دادن‌ها به جنایتكاری كه عجالتاً موش شده لیكن در حقیقت ماری زخمی است، دست او و برادرانش را در جنایت‌پیشگی و اعمال نفوذ باز می‌دارد.
ما مكرراً ابراز داشته‌ایم كه تا زمانی كه در قدم اول دمل چركین و متعفن بنیادگرایی از بغل جامعه جراحی نشده است، مردم افغانستان هرگز روی آرامی و بازسازی و بهروزی را نخواهند دید.
این خاینان با آنهمه ثروت بیكران و انبارهای اسلحه چه خواهند كرد جز تلاش برای غصب قدرت؟
اگر كابینه آینده از وجود جنایت‌سالاران پاك نباشد، مردم در می‌یابند كه كرزی به رأی آنان خیانت ورزیده است و انتخابات ریاست‌جمهوری یا پارلمانی در كشوری اسیر مافیای جهادی كه مسئول امنیتش هنوز نیروهای خارجی اند، سراب و بازی مضحكی خواهد بود كه هر چند سال تكرار می‌شود و كوچكترین تاثیری بر زندگی و التیام جراحات دیرینه‌ی آنان نداشته و جنایت‌سالاران این عامل اصلی تلخكامی‌های شان كماكان بر خر مراد سوار اند.
این امر به زودی روشن خواهد شد. اما در هر حال برای نیروهای دموكراسی‌طلب و ضد بنیادگرا مهم اینست كه تنها با طرح خواست‌های مبرم و بنیادی مردم اكتفا نكنند، باید برای آنها مبارزه كنند.