حيدر ـ اسلام‌آباد
خواهران مبارز،
پس از يك كنفرانس مطبوعاتی «جمعيت انقلابی زنان افغانستان»، (٢۰ دلو ١٣۷٣) «اتحاد اسلامی» نشريه‌ی باند سياف، در پنج مورد بر «راوا» حمله كرد. من درين نوشته كوتاه به آنها پرداخته‌ام كه اگر در «پيام زن» جايی برای آن وجود داشت، چاپش كنيد. بايد يادآور شوم كه هر عنوان به نقل از «اتحاد اسلامی» است.
١
«هراس دشمنان ملت از مذاكرات ميان مجاهدين»
هرگز. برعكس، از مذاكرات شما، مالكان تان يعنی دشمنان ملت هراس ندارند؛ آنان سعی میكنند تا شما را كه گاهی «برادر» و اكثراً سگ و پشك میشويد، در يك كاسه نان بدهند. اما نسبت ـ اساساً ـ تضاد های خونين درونی تان و وابستگی شما از ريش تا ناف به مالكان متضاد خارجی، هيچ كدام، نه متوليان مكه و مدينه نه اربابان اسلام‌آباد و تهران و نه سی.آی.ای، قادر نيست شما را دور يك استخوان مدتی طولانی متحد نگهدارد.
آنانيكه از مذاكرات رياكارانه‌ی شما سخت نفرت دارند و احياناً اگر متحد شويد برايشان نهايت خطرناك است، مردم افغانستان اند. زيرا شما جنايتكاران در سه سال اخير در صورت عدم اتحاد تان بيش از ١۵ هزار فرزند اين ملت را فقط در شهر كابل از تيغ كشيديد، بيش از ۶۰ هزار نفر را زخمی و معيوب ساختيد؛ به تعداد يك ميليون باشنده‌ی كابل را فرار داديد؛ به صد ها دختر، زن و پسر اين خاك تجاوز كرديد؛ با نعره‌ی الله‌اكبر سينه‌ی دهها زن را بريديد؛ در جنگ با برادران جهادی و طالب تان شهر های مختلف از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب كشور بالاخص شهر كابل را به گردشگاه ارواح بدل ساختيد.
حال اگر بخت اين مردم از اين هم سياه‌تر شود، و صاحبانتان قادر شوند شما را به يك زنجير بسته و در نتيجه متحداً بجان مردم سوگوار افغانستان بيفتيد، آنگاه خرس خون و خيانت تان چه چوچه هايی خواهد داد؟ باز چه تعدادی از اين مردم را متحداً خواهيد كشت؟ بر چه تعداد آنان متحدانه