یك‌ گروه‌ ضد بنیادگرایی‌ تشكیل‌ شد

دهلی‌جدید، ۳۱ دسامبر (خبرگزاری‌ فرانسه‌) ـ گروههای‌ بشر دوست‌ از ۲۲ كشور بروز جمعه‌ در دهلی‌ تاسیس‌ یك‌ گروه‌ بین‌المللی‌ ضد بنیادگرایی‌ را اعلان‌ نموده‌ گفتند كه‌ گروه‌ مذكور كوشش‌ خواهد نمود تا بر دولت‌ها تاثیر گذارده‌ افكار عامه‌ را شكل‌ دهد.

سازمان‌دهندگان‌ یادآور شدند كه‌ تاسیس‌ «اتحاد بین‌المللی‌ علیه‌ بنیادگرایی‌» طی‌ كنفرانس‌ بین‌المللی‌ راسیونالیست‌ها كه‌ روز چارشنبه‌ در دهلی‌جدید شروع‌ شد صورت‌ گرفت‌. منشی‌ عمومی‌ جمعیت‌ راسیونالیست‌ هند، «سانل‌ ایدامروكو» گفت‌ كه‌ سازمان‌ جدید یك‌ گروه‌ فشار غیر دولتی‌ خواهد بود و مبارزه‌ علیه‌ نیروهای‌ بنیادگرا و نظارت‌ بر آنها را در سراسر جهان‌ پیش‌ خواهد برد. همچنان‌ سازمان‌ مذكور گزارش‌های‌ سالانه‌ در مورد وضع‌ سكیولاریزم‌ در كشورهای‌ مختلف‌ ترتیب‌ خواهد داد. هدف‌ عمده‌ ما تاثیر گذاشتن‌ بر دولتها و تشكیل‌ افكار عامه‌ جهانی‌ است‌. سازمان‌ مذكور سازمانها و افراد مختلف‌ را متحد خواهد نمود تا كمپاین‌ تهاجمی‌ اما بدون‌ خشونت‌ را علیه‌ بنیادگرایی‌ شروع‌ كنند. اتحاد در زمانی‌ بوجود می‌آید كه‌ كشورها در آسیا، افریقا، اروپا و امریكای‌ شمالی‌ آماج‌ خشونت‌ بنیادگرایان‌ اند. سازمان‌ دهندگان‌ ابراز داشتند كه‌ تسلیمه‌نسرین‌ نویسنده‌ بنگله‌دیشی‌ كه‌ ویزه‌ هندوستان‌ را جهت‌ شركت‌ در نشست‌ راسیونالیست‌ها حاصل‌ ننمود، از اعضای‌ بنیانگذار «اتحاد بین‌ المللی‌ علیه‌ بنیادگرایی‌» بشمار خواهد رفت‌.

«مسلم‌»، ۱۸ جنوری‌ ۱۹۹۴

كنفرانس‌ ملل‌ متحد در باره‌ زنان‌، عليه‌ بنيادگرايی مذهبی اعلان‌ جنگ‌ كرد

هو آريو(ای ايف‌ پی) ـ فعالانی كه‌ بروز جمعه‌ در كنفرانس‌ جهانی زنان‌ شركت‌ داشتند عليه‌ بنيادگرايی مذهبی اعلان‌ جنگ‌ دادند و مردان‌ افراطی در ايران‌، هند و بنگلاديش‌ را متهم‌ به‌ استفاده‌ از دين‌ جهت‌ منافع‌ سياسی شان‌ نمودند.

در يك‌ بحث‌ داغ‌ قبل‌ از چهارمين‌ كنفرانس‌ جهانی سازمان‌ ملل‌ در رابطه‌ با زنان‌، نمايندگان‌ ابراز داشتند كه‌ بنيادگرايان‌ مذهب‌ را غصب‌ نموده‌ آنرا از دايره‌ فردی بيرون‌ و وارد عرصه‌ سياست‌ كرده‌ اند.

آنان‌ از زنان‌ موكداً تقاضا نمودند تا با انجام‌ تبليغات‌ و سخنرانیها بخاطر حقوق‌ مساوی و تغيير در قانون‌، با افراط‌گرايی مبارزه‌ كنند. نماينده‌ی گروهی كه‌ خود را «كميته‌ دفاع‌ از زنان‌ ايران‌» میناميد اظهار داشت‌: « حالا زمان‌ آن‌ است‌ تا اقدام‌ نماييم‌، هرچه‌ بيشتر باشيم‌، بيشتر قادريم‌ خشم‌ خود را ابراز داريم‌.»

نماينده‌ی ديگری از انجمنی موسوم‌ به‌ «زنان‌ ايران‌ در تبعيد» از زنان‌ خواست‌ تا عليه‌ پايه‌ های قدرت‌ اسلامی در تهران‌ «خشم‌ شان‌ را ابراز دارند.»

آقای روستار تره‌كی در مزبله‌ی تحريف‌ و تطهير

بقيه‌ از شماره‌ قبل‌

پ‌.ليان‌ ـ دهلی جديد

دومين‌ اعتصاب‌: در جوزای ۱۳۶۲ كه‌ به‌ شورش‌ عليه‌ اشغال‌ كشور توسط‌ روسها مبدل‌ گرديد و خبر آن‌ توسط‌ رسانه‌ های گروهی به‌ اطلاع‌ جهانيان‌ رسانيده‌ شد، نيز توسط‌ شعله‌ایها (در رأس‌ داكتر ع‌.ركين‌) سازماندهی گرديد كه‌ توسط‌ عساكر روسی ملبس‌ به‌ لباس‌ ملكی افغانی و چاكران‌ خادی آنها، سركوب‌ گرديد. صدها تن‌ زندانی در زير ضربات‌ قنداق‌ تفنگ‌ و چكمه‌ روسها به‌ خاك‌ و خون‌ غلتيدند و هفته‌ها بعد از سركوب‌ آن‌ نيز زير تحقيق‌ و شكنجه‌ مستنطقين‌ خاد قرار گرفتند. در ميان‌ شكنجه‌شدگان‌ بيشترين‌ تعداد را شعله‌ایها تشكيل‌ میدادند. تعدادی از آنان‌ برای تحقيق‌ به‌ «خاد» انتقال‌ داده‌ شدند. شكنجه‌ و بازپرسی آنان‌ ماهها به‌ درازا كشيد تا آنكه‌ «محكمه‌» پارچه‌ ابلاغ‌ قيد دومی را مزيد بر قيد قبلی به‌ آنان‌ سپرد. مثال‌ بارز آن‌ داكتر «ركين‌»، هم‌صحبت‌ هميشگی شما در بلاك‌ ۱ بود. بعد از سركوب‌ وحشيانه‌ و خونين‌ اعتصاب‌، مبارزين شعله‌ای را كه‌ تعداد شان‌ به‌ حدود ۱۵۰ تن‌ میرسيد، از ميان‌ زندانيان‌ تجريد نموده‌ و در يك‌ سلول‌ (منزل‌ ۳ بلاك‌ ۲) تحت‌ نظارت‌ و دسپلين‌ نهايت‌ شديدی قرار دادند و از هرگونه‌ تماس‌ و ارتباط‌ آنان‌ با ساير زندانيان‌ جلوگيری نمودند. دولت‌ پوشالی در داخل‌ زندان‌ به‌ «احترام‌» ايام‌ عيد در اسد سال‌ ۱۳۶۲ درب‌ تمام‌ سلول‌ های بلاك‌ ۲ را باز گذاشت‌ تا زندانيان‌ غرض‌ عيد مباركی به‌ ساير سلولها به‌ طبقه‌ اول‌ و دوم‌ و سوم‌ رفته‌ بتوانند. زندانيان‌ جميع‌ سلولها، منهای خادی ها و همكاران‌ شان‌، بطور دسته‌جمعی بطرف‌ سلول‌ شعله‌ایها روان‌ شدند تا آنان‌ را بخاطر لياقت‌ و شهامت‌ ايشان‌ در سازماندهی و رهبری اعتصاب‌ به‌ آغوش‌ كشيده‌ و از مقاومت‌ آنان‌ در هنگام‌ سركوب‌ خونين‌ اعتصاب‌ و همچنان‌ در زير شكنجه‌ های وحشيانه‌ قدردانی نمايند. ای كاش‌ جناب‌ تان‌ به‌ چشم‌ سر میديديد كه‌ مسئولين‌ زندان‌ چسان‌ با حيرت‌ و دستپاچگی مانع‌ ورود زندانيان‌ به‌ سلول‌ شعله‌ای های «تجريدشده‌ در ميان‌ مردم‌» گرديدند و آن‌ عده‌ زندانيانی كه‌ بداخل‌ سلول‌ رفته‌ بودند تا برادران‌ و فرزندان‌ شعله‌ای خود را به‌ آغوش‌ كشند، بوسيله‌ سربازان‌ از سلول‌ بيرون‌ و درب‌ سلول‌ را با عجله‌ قفل‌ میكردند و متعاقب‌ آن‌ تمام‌ زندانيان‌ را به‌ سلول‌ های شان‌ عودت‌ داده‌ و حالت‌ اضطرار را در زندان‌ اعلام‌ داشتند. نگارنده‌ به‌ تشريح‌ دستاورد های اين‌ شورش‌ خونين‌ و تـاريخی در زنـدان‌ پلچرخـی، مثـل‌ نافـذ شـدن‌ قانون‌ زنـدان‌، تخفيـف‌ در ميعـاد حبـس‌ و اجـازه‌ی مـلاقات‌ پـايواز بـا زنـدانی در اخير هر ماه‌ و... نمیپردازد.

هرجاییكه جنگ‌ باشد، مزدوران‌ «جهادی‌» نیز در آن‌ جا اند

آیا واقعاً افغانان‌ در بوسنیا، آذرباییجان‌، تاجیكستان‌ و چیچن‌ می‌جنگند؟ بعد از آنكه‌ رهبران‌ دولت‌ روسیه‌ افغانان‌ را متهم‌ به‌ همكاری‌ با شورشهای‌ مسلمانان‌ چیچن‌ و شركت‌ در جنگ‌ علیه‌ نیروهای‌ روس‌ نمود، این‌ سوال‌ بار دیگر مطرح‌ گردیده‌ است‌.

انجنیر یونس‌ نماینده‌ دوستم‌، رهبر سابق‌ ملیشای‌ شمال‌، مدعی‌ است‌ كه‌ چند روز قبل‌ ربانی‌ و نفر راستش‌ احمدشاه‌مسعود تعدادی‌ افغانان‌ را به‌ گروزنی‌ پایتخت‌ چیچن‌ فرستادند تا علیه‌ نیروهای‌ روس‌ و همچنان‌ علیه‌ آن‌ چیچن‌هایی‌ كه‌ مخالف‌ دولت‌ رئیس‌ جمهور دادایف‌ اند، بجنگند.

نشانه‌ های‌ زیادی‌ حاكی‌ از آن‌ است‌ كه‌ افغانان‌ در آذرباییجان‌ و كشمیر جنگیده‌ اند.

دختر چریك‌ زنده‌ به‌ دست‌ دشمن‌ نمی‌افتد

دختر چریک که نخواست زنده بدست دشمن بیافتد

در اعتراض‌ به‌ ربودن‌ و قتل‌ «آیشه‌ نور شیمشك‌» از اعضای‌ «جبهه‌ انقلابی‌ رهایی‌ خلق‌» توسط‌ رژیم‌ حاكم‌ بر تركیه‌، یك‌ تیم‌ سه‌ نفره‌ از چریكهای‌ جبهه‌ مزبور در ساعت‌ ١۵:۷ روز ۹ جون‌ ١۹۹۵ با حمله‌ به‌ پلیس‌ های‌ محافظ‌ ساختمان‌ مركزی‌ «حزب‌ راه‌ راست‌» ـیكی‌ از احزاب‌ حاكم‌ در تركیه‌ـ در استانبول‌، یك‌ پلیس‌ را به‌ هلاكت‌ رسانده‌ و دیگری‌ را به‌ شدت‌ مجروح‌ می‌سازند ولی‌ در راه‌ بازگشت‌ مورد حمله‌ دستجات‌ دیگر پلیس‌ قـرار می‌گیـرند، فرمانـده‌ تیم‌ به‌ نام‌ «سـی‌بل‌ یالچین‌» ـدختری‌ ١۸ ساله‌ـ با احساس‌ مسئولیت‌ نسبت‌ به‌ دو رفیقش‌ با گشـودن‌ آتش‌ به‌ روی‌ پلیس‌ها بـه‌ دو تن‌ از اعضای‌ تیم‌ فرمان‌ عقب‌نشینی‌ و بازگشـت‌ به‌ پایـگاه‌ را می‌دهـد و آنان‌ نیـز سالم‌ باز می‌گردند ولی‌ خـود در اثر تیراندازی‌ مـزدوران‌ پلیس‌ مجروح‌ شـده‌ و ناچار به‌ یكی‌ از خانه‌ های‌ مجاور پناه‌ برده‌ و از ساكنین‌ خـانه‌ می‌خواهـد تا قبـل‌ از آغاز مجدد تیراندازی‌، خانه‌ را ترك‌ نمایند و پس‌ از اطمینان‌ به‌ اینكه‌ اهالی‌ خانه‌ مذكور از منطقه‌ دور شـده‌ اند به‌ روی‌ پلیس‌ آتش‌ می‌گشاید. نیروهای‌ سركوب‌ رژیم‌ حاكم‌ بر تركیه‌ كه‌ با تمام‌ قدرت‌ وارد كارزار شده‌ بودند تا وی‌ را زنده‌ دستگیر نمایند، پس‌ از محاصره‌ خانه‌ مذكور از وی‌ می‌خواهند كه‌ تسلیم‌ شود ولی‌ «سی‌بل‌ یالچین‌» با شلیك‌ آخرین‌ گلوله‌ های‌ خود فریاد می‌زند: «آیا تا به‌ حال‌ تسلیم‌ شدن‌ ما را دیـده‌ اید؟ این‌ شما هستیـد كه‌ بایـد تسلیم‌ شوید» و سرانجام‌ با پایان‌ دادن‌ به‌ زندگی‌ خویش‌ یك‌ بار دیگر ثابت‌ نمود كه‌ چریك‌ زنده‌ به‌ دست‌ دشمن‌ نمی‌افتد.

(بولتن‌ خبری‌ شماره‌ ١۴، انتشارات‌ جبهه‌ انقلابی‌ خلق‌ تركیه‌)