بعضی دوستان خارجی كه هنوز آشنایی كافی به افغانستان تار و مار شده توسط میهنفروشان بنیادگرا نیافته اند از ما می‌پرسند: آیا ملاراكتی واقعاً خود را برای پارلمان كاندید می‌كند یا اینكه این را رسانه‌ها چاق می‌كنند تا تبسمی بر لبان مردم سوگوار شما آورند؟
و وقتی ما توضیح می‌دهیم كه نه موضوع جدی است و نه تنها او بلكه خاینان كثیفتر نسبت به او مثل ملا وكیل‌متوكل و ملاخاكسار و حتی گلبدینی‌ها هم كاندید خواهند بود، لااقل یكی از آنان آنقدر بهت‌زده شد كه لحظاتی هیچ حرفی بر زبان نیاورد و همدردی‌اش را با مردم ما فقط با قطرات اشكش بیان داشت. البته تقریباً تمامی دوستان مذكور، اینگونه برآمدهای طالبان و گلبدینی‌ها را آش‌هایی می‌دانند كه امریكا برای مردم افغانستان می‌پزد. از یاد نمی‌بریم كه امریكا ملاراكتی را پس از مدت بسیار كوتاهی از گوانتانامو رها كرد و این نامردك جنایت‌پیشه هر چه در انبان تعریف و تمجید داشت درباره شرایط گوانتانامو به زبان آورد.
درباره ملاراكتی‌ی گلبدینی ـ سیافی ـ طالبی چه می‌توان گفت؟ ما همواره متذكر شده ایم كه بنیادگرایان در عین حالیكه بیرحم‌ترین آدمكشان تاریخ اند، در وقاحت و چشم‌پارگی نیز همتا ندارند. ملاراكتی همان تروریست پلیدی است كه چند كارگر چینی را از خاك پاكستان ربود و قبل از رهایی آنان، به كارگران مذكور تجاوز جنسی می‌كرد.
اكنون غیر از ملا متوكل و ملا خاكسار، ملا راكتی مزدور هم اوضاع را مساعد تشخیص داده كه بدون احساس هیچ شرمی از مردم افغانستان و مردم چین و جهان، از نامزدی خود برای پارلمان سخن می‌گوید!
تبهكاران گلبدینی و طالبی چه در پارلمان بیایند و چه بنابر مصلحت نیایند، نفس آزاد بودن آنان برای كاندید شدن درست مثل بازی ریاست جمهوری احمدزی، لطیف‌پدرام، محقق، قانونی وغیره، توهینی سخت به مردم افغانستان و لكه‌ای نازدودنی بر پیشانی كرزی و دولت و «كمسیون انتخابات» شاریده و تورن‌اسماعیل بوی‌اش به شمارمی‌آید كه به جای تحویل دادن آن جنایتكاران به محكمه‌ای بین‌المللی، آنان را عطر و پودر «اپوزیسیون» زده و به مبارزات پارلمانی تشویق می‌كنند.
از دیگران كه بگذریم، سزاوار بود كه ملاراكتی ولچك و شانه بند به چین فرستاده می‌شد تا در مقابل تجاوزش به دو مرد چینی، زیر پای نرگاوها و خرهای آن كشور انداخته می‌شد تا به اینصورت حساب مردم ما از حساب یك چنین مستبدان پست و بی‌ننگ دینی كاملاً جدا ثابت می‌شد.