وقتی بوی هر دولت ارتجاعی و ضد مردمی و متكی بر جنایت سالاران، بالا شد و مردم را به ستوه درآورد، ایجاد مسئله‌ای با این و آن كشور خارجی را بهترین راه جلوگیری از عصیان توده ها و واژگون شدن بیخ و بنیاد خودش می پندارد. صرفنظر از آنكه امریكا جهت فرار از بن بست مهلكش در عراق، به ایجاد مسئله‌ی ایران نیاز دارد، برای رژیم جنایت پیشه ی ایران، بالا گرفتن تشنج با امریكا و اسرائیل تلایی ترین فرصت است برای سركوب وحشیانه تر جنبش آزادیخواهانه‌ی مردم و برون رفت از بحران داخلی.
حالا كه كوس رسوایی پر بودن پارلمان افغانستان از كثیفترین جنایت سالاران و خاینان جهادی و پرچمی و خلقی و طالبی و گلبدینی و مافیایی بودن حكومتِ حتی به اعتراف برخی وزیرانش، در عالم نواخته شده است، عجالتا چه راه بهتر از آنكه "مداخلات پاكستان" در كشور برجسته شده و دهل آن هر چه كركننده تر به صدا درآید؟ صدای دهل آنقدر مشتعلانه از سوی رسانه های دولتی و سازشكار با جنایت سالاران بالاست كه مجددی، ربانی، قانونی، راكتی وغیره هم كه با شیر "آی اس آی" جان گرفتند و در قدرت نصب شدند، با پیشدستی بر یكدیگر زیر آن می رقصند، این طبیعی است. اما كمال وقاحت آنجاست كه میهنفروشان پرچمی و خلقی در پارلمان (علومی، گلابزوی، رنجبر وغیره) نیز از "وطنخواهی" و "ناسیونالیزم" جوش می زنند!
دولت كوشیده در سراسر كشور حالتی پدید آورد كه گویی در افغانستانِ زیر كنترول امریكا و پامال دژخیمان بی ناموس جهادی در پارلمان، حكومت و قضا، هیچ بیشرافتی و مسئله ای وجود ندارد جز "مداخله پاكستان" كه به خیر از بین برود تا "ائتلاف شمال" و همدستان با آسایش خاطر حكومت برانند.
ولی خاینان رنگارنگ نمی دانند كه مردم هنوز از یاد نبرده اند كه خون دهها هزار شهید در كابل به گردن باندهای جنایتكاریست كه از پاكستان اوامر و مواجب دریافت می كردند؛ كه سنگ و چوب تاریخی و غیر تاریخی این وطن سودا شد و پولش در حلق پر نشدنی باندهای جهادی فرو رفت؛ كه این باندها در ارتكاب موحش ترین جنایت ها دست برادران طالبی شان را از پشت بسته اند؛ و... علاوتا مردم ما آگاهند كه پاكستان قادر نیست با حضور امریكا در افغانستان هوس مداخله را به خود راه دهد. پس اگر مداخله ای هست، مداخله ایست كه امریكا خواهانش است. امریكا برای توجیه و تداوم وجودش در افغانستان و حتی منطقه نیاز به زمینه و بهانه ای مثل اسامه و سگ های طالبی اش دارد. آنان نباید به این زودی ها از بین برده شوند تا "جنگ علیه تروریزم" مفهوم یابد. تمام روشنفكران و فعالان سیاسی كه رگ های گردن شان را به منظور اثبات "وطنپرستی"، از شعارهای ضد پاكستان می پندانند اگر جنایت سالار، میهنفروش یا به طور رقتبار ناآگاه نباشند باید امریكا را آماج قرار دهند كه چرا به كار مزدوران طالبی و القاعده ای اش پایان نمی دهد و به مهمترین متحدش (پاكستان) وظیفه ی وچ كردن طالبان را سپرده است؟ سكوت و طفره روی مقابل امریكا و دژخیمان بنیادگرا ولی باد دل را خالی كردن بر سر پاكستان كمال بی غیرتی، دو رویی، بزدلی و ارتجاع است.
دولت سیاف، خلیلی، قانونی، شینواری، علومی، راكتی از این جنگ زرگری مسخره با پاكستان طرفی نخواهند بست. برهان الدین ربانی خاین هم در سال های خون و خیانتش به فكر عو عو كردن مقابل باداران پاكستانی اش افتاد ولی مردم به ریش خونپرش تف كردند. حالا هم آقای كرزی باید مطمئن باشد كه این مردم زخمی از گلوله و مستی جنایت سالاران جهادی در دولتش به هیچ عنوان و با هیچ بازی حرامزاده وار و "ناسیونالیستی" و "غیرت افغانی"و امثالهم، فریب نخواهند خورد. مردم می دانند كه جنگیدن در سپاه جنایت پیشگان بر ضد پاكستان، افتادن در دام مهلكی است كه سیهروزی و عذاب های بیشتری در پی خواهد داشت. مردم ما روز تا روز در می یابند كه تا زمانی كه جنایت سالاران بی ناموس حاكم را به مجازات نرسانده و بلیون ها دالر را از آنان حصول نكرده اند و به مداخله آنان به سرنوشت شان خاتمه نبخشیده اند، توجه به مداخله پاكستان - و نه امریكا - ربطی به وطندوستی و "افغانیت" نخواهد داشت. وقتی در خانه سگ هایی دیوانه به هستی ما چك اندازند، احمقانه است كه به سگ های هار بیرون از خانه رجزخوانی كنیم.
"راوا" بارها اظهار نموده است كه دل مردم ما چنانكه از رژیم ایران از پاكستان هم داغدار است. اگر دولت افغانستان در برخوردش به پاكستان جدی باشد باید از آن كشور به خاطر سهم داشتن در ایجاد و تجهیز صدور جنایت سالاران جهادی به افغانستان، طالب عذرخواهی رسمی و علنی از مردم ما شود، همچنین از پاكستان بخواهد تا اسناد نوكری سگانش را در دسترس افغانستان قرار دهد كه به اطلاع مردم ما برسند.
هنگامی كه جنایتكاری چون خالص به زادگاهش "آی اس آی" سر می نهد اما سركردگان باندش مثل دین محمد وغیره به بالاترین مقام ها نشانده می شوند؛ یا هنگامی كه از یكطرف طالبان و گلبدینی ها به آدمكشی های شان شدت می بخشند از طرف دیگر سر اراذل آنان به چوكی های پارلمان تكیه می زنند، این خود روشن می سازد كه تبلیغات علیه پاكستان، مصرف فقط داخلی دارد و همه طرف ها می دانند كه كلید باز یا بسته نگهداشتن مداخله پاكستان در دست امریكاست.
مادامی كه در افغانستان دولتی نسبتا دموكراتیك به وجود نیامده است و با جنایت سالاران تصفیه حساب نشده، مردم به قومندانی سیاف و قانونی و خلیلی و برادران، نه به جنگ پاكستان خواهند رفت و نه هیچ كشور دیگر. تا اول مداخله گران جلاد صفت داخلی قیضه نشوند، نمیتوان و نباید به جنگ مداخله گران خارجی رفت.
ما به صلح نیاز داریم تا ویرانكده‌ی خود را بسازیم. دسترسی به این صلح بدون محاكمه و مجازات جنایتكاران میسر نیست. دامن زدن به تشنج با پاكستان، جنگیدن با تنبان خود آدم است آقای كرزی! طفلكان هم می دانند كه هنوز خود شما در پناه محافظان خارجی هستید، از ایجاد اردوو پلیس عاری از بوی جنایت سالاران خبری نیست از همه مضحكتر كه خود بغل آشتی تان را با تروریست های طالبی هر روز باز و بازتر می‌كنید.