به تاریخ ۱۶ حمل ۱۳۹۶، «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا)‌ یک مرکز سوادآموزی را برای زنان در یکی از مناطق فقیرنشین و دورافتاده شرق افغانستان افتتاح نمود. در محفلی که به این مناسبت برگزار گردیده بود در حدود ۵۰ زن شرکت ورزیده بودند. زنان و مردم محل از ایجاد کورس استقبال نموده، گل‌مینه یک تن از شاگردانی که در این کورس ثبت نام نموده گفت:

«هیچ مکتبی در این محل وجود ندارد. مکاتب از اینجا بسیار دور است و ما توان پرداخت مصارف رفت و آمد به جاها دور را نداریم. ما به چنین کورس‌هایی که در آن خواندن و نوشتن را یاد بگیریم، سخت نیاز داریم.»

هیله فریال نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بنابر دعوت «جنبش آزاد زنان» (TJA) که قبلا بنام «کنگره آزاد زنان کردستان» (KJA) مسمی بود،‌ سفر ده روزه‌ا‌ی به ترکیه و عمدتا مناطق کردنشین آن داشت. وی در جریان این سفر با رهبران زن کرد،‌ شاروال‌ها و سازمان‌های زنان ملاقات نمود.

او به تاریخ ۲۱ مارچ ۲۰۱۷ در بزرگترین جشن نوروزی کردها در دیابکر شرکت ورزید. باوجود تهدیدهای دولت فاشیستی اردوغان، بیش از یک میلیون تن در این مراسم گردهم آمده بودند. چهره‌های سرشناس و مبارز کرد چون عثمان دایدیمیر (Osman Daydemir) سخنگوی پارلمانی «حزب دموکراتیک خلق‌ها» (HDP)، دیلیک اوکالان (Dilek Ocalan) نماینده HDP در پارلمان، لیلا گوین (Leyla Guven) از روسای DTK، اونور حمزه‌گل (Onur Hamzaoglu) سخنگو HDK، حمید ترک معاون شاروال شهر ماردین، از جمله سخنرانان برنامه بودند. همچنان یک مادر به نمایندگی از سازمان «مادران صلح» و خانواده شهدا صحبت نمود. در این جشن برعلاوه سخنرانی‌ها آهنگ‌ّهای انقلابی و رقص سنتی کردی به احترام و حمایت از مبارزان و چریک‌های کرد، اجرا گردید. شرکت‌کنندگان پرچم‌ّهای «حزب دموکراتیک خلق‌ّها» و شعار «نه»‌ (نه به همه‌پرسی فرمایشی‌ای که قرار به زودی در ترکیه برگزار گردد که براساس آن اردوغان تلاش دارد با تغییر قانون اساسی، جایگاه یک امپراتور را برای خودش دست و پا کند) را حمل می‌کردند. همچنان در جریان این برنامه از جیاگر،‌ قومندان سور (Sur)که ماه‌ها در برابر حملات داعشیان مقاومت نموده است قدردانی صورت گرفت.

در این برنامه نمایندگانی از ایتالیا، اسپانیا، سویس، فرانسه، ناروی، ایرلند، افغانستان و اسکاتلند اشتراک نموده بودند.

مبارزان گاهی کارهایی را انجام می‌دهند که شاید بازگویی آن‌ها حاوی درس‌هایی بوده و تاثیر مثبت بر دیگران داشته باشد. این نوشته گوشه‌ای از فعالیت‌های سیاسی من در یک دوره معین است که امید لااقل برای همرزمان راوایی‌ام جالب باشد.

در پاکستان بودم که بنا به تصمیم راوا قرار شد به افغانستان بروم تا در کنار پیشبرد بخشی از کارهای سازمانی به مادر مریضم برسم. اول ناراحت بودم چون دوران حاکمیت طالبان وحشی و روزگار سختی بود و هم دل کندنم از همکاران، وظیفه معلمی و مسوولیت‌ام درکورس‌های آموزشی شاگردان در کمپی در پاکستان، گاهگاهی سهمگیری‌ام در فروش مجله «پیام زن»، برگزاری محافل، تظاهرات و خلاصه زندگی جمعی با خواهران و برادرانم، به نظرم آسان نمی‌آمد. به هر حال به عنوان عضو یگانه سازمان پر افتخار زنان وطن، باید خود را از دست عواطف و احساسات رها کرده و به سوی وظیفه جدید می‌رفتم. کابل در خانه‌ا‌ی با پدر و مادرم زندگی می‌کردم ولی باید سه شب در هفته را دور از خانه در حومه شهر می‌بودم تا نسبتا آسانتر به مسوولیت‌هایم رسیدگی بتوانم. به علت برخورداری پدر و مادرم از آگاهی سیاسی، در زمینه غیبت از خانه مشکلی نداشتم. در همان موقع به اهمیت آگاهی سیاسی افراد خانواده و عده‌ای از بستگان اگر نه همه‌ی شان، بیشتر از پیش پی بردم که چه سهولت‌ها و حفاظی می‌توانند ایجاد کنند و بر عکس اگر اهل خانواده به نحوی همراه ما نباشند با چه مصایب و دشواری‌هایی که مواجه نخواهیم بود.

مینا نماد مقاومت و رزمندگی زنان افغان است!

«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» ( راوا) در ۱۷ دلو ۱۳۹۵، از ۳۰مین سالروز شهادت رهبر فرزانه خود مینا طی محفلی یاد بود به عمل آورد. درین محفل که تعدادی از اعضا و هواداران راوا حضور داشتند، بصورت مخفی در یکی از شهر‌های کشور برگزار گردید.

محفل با شعری که توسط یکی از هواداران «راوا» در ستایش از مینا سرود شده بود آغاز گردید: