در اعتراض به ربودن و قتل «آیشه نور شیمشك» از اعضای «جبهه انقلابی رهایی خلق» توسط رژیم حاكم بر تركیه، یك تیم سه نفره از چریكهای جبهه مزبور در ساعت ١۵:۷ روز ۹ جون ١۹۹۵ با حمله به پلیس های محافظ ساختمان مركزی «حزب راه راست» ـیكی از احزاب حاكم در تركیه‌ـ در استانبول، یك پلیس را به هلاكت رسانده و دیگری را به شدت مجروح می‌سازند ولی در راه بازگشت مورد حمله دستجات دیگر پلیس قـرار می‌گیـرند، فرمانـده تیم به نام «سـی‌بل یالچین» ـدختری ١۸ ساله‌ـ با احساس مسئولیت نسبت به دو رفیقش با گشـودن آتش به روی پلیس‌ها بـه دو تن از اعضای تیم فرمان عقب‌نشینی و بازگشـت به پایـگاه را می‌دهـد و آنان نیـز سالم باز می‌گردند ولی خـود در اثر تیراندازی مـزدوران پلیس مجروح شـده و ناچار به یكی از خانه های مجاور پناه برده و از ساكنین خـانه می‌خواهـد تا قبـل از آغاز مجدد تیراندازی، خانه را ترك نمایند و پس از اطمینان به اینكه اهالی خانه مذكور از منطقه دور شـده اند به روی پلیس آتش می‌گشاید. نیروهای سركوب رژیم حاكم بر تركیه كه با تمام قدرت وارد كارزار شده بودند تا وی را زنده دستگیر نمایند، پس از محاصره خانه مذكور از وی می‌خواهند كه تسلیم شود ولی «سی‌بل یالچین» با شلیك آخرین گلوله های خود فریاد می‌زند: «آیا تا به حال تسلیم شدن ما را دیـده اید؟ این شما هستیـد كه بایـد تسلیم شوید» و سرانجام با پایان دادن به زندگی خویش یك بار دیگر ثابت نمود كه چریك زنده به دست دشمن نمی‌افتد.
(بولتن خبری شماره ١۴، انتشارات جبهه انقلابی خلق تركیه)