راجع‌ به‌ تأخیر انتشار «پیام‌ زن‌»

اینچنین‌ تأخیر در انتشار «پیام‌ زن‌» از پاكستان‌ سابقه‌ نداشت‌. ایمیل‌ها و نامه‌های‌ زیادی‌ دریافت‌ كردیم‌ حاكی‌ از انتقاد، تأسف‌ و نگرانی‌ عده‌ای‌ از خوانندگان‌ ولی‌ در پاسخ‌ چیزی‌ نداشتیم‌ بگوییم‌ جز این‌ كه‌ به‌ عنوان‌ سازمانی‌ تقریباً تنهای‌ تنها در برابر جنایتكاران‌ بنیادگرا، درگیر آنقدر دشواری‌ها و مسایلی‌ می‌شویم‌ كه‌ موجب‌ می‌شوند انتشار مجله‌ به‌ این‌ تأخیر دردناك‌ گرفتار آید.

بهیچوجه‌ نمی‌خواهیم‌ كمبودها را توجیه‌ نماییم‌ ولی‌ در ذیل‌ اشاره‌ای‌ داریم‌ به‌ گوشه‌ای‌ از مشكلات‌ و یا فعالیت‌هایی‌ كه‌ مستقیماً در قضیه‌ دخیل‌ بوده‌ ولی‌ از جانب‌ دیگر بیانگر انجام‌ كارهایی‌ اند كه‌ ازرش‌ آن‌ها برای‌ «راوا» فوق‌العاده‌ است‌:

۱ـ در واقع‌ كار «پیام‌ زن‌» شماره‌ ۵۵ شروع‌ شده‌ بود كه‌ حادثه‌ ۱۱ سپتامبر و پیامدهای‌ آن‌ را شاهد بودیم‌. هر هفته‌ هزاران‌ ایمیل‌ به‌ ما می‌رسید كه‌ همه‌ پاسخ‌ طلب‌ بودند. گویی‌ ملیون‌ها نفر از مردم‌ دنیا تازه‌ به‌ وجود سرزمینی‌ بنام‌ «افغانستان‌» و بنیادگرایان‌ درنده‌خویش‌ آشنا شده‌ و با جستجوی‌ مختصری‌ در اینترنت‌ در می‌یافتند كه‌ مهمترین‌ و بلكه‌ یگانه‌ منبع‌ معتبر معلومات‌ درباره‌ باندهای‌ اسامه‌، ملاعمر و «ائتلاف‌ شمال‌» وغیره‌، سایت‌ «راوا» است‌.

یك‌ بررسی‌ از كتاب‌ «جسارت‌ مستور: در درون‌ مقاومت‌ زنان‌ افغان‌»

زنان‌ افغان‌ وحشت‌ زیر سلطه‌ طالبان‌ را تصویر می‌كنند

نوشته‌ راب‌میشل‌، «بوستن‌هیرالد»، Boston Herald
«نیوز انترنیشنل‌»  The News International،
۷ می‌ ۲۰۰۲

Veiled Courage

نویسندگان‌ زیادی‌ به‌ زندگی‌ زیر سلطه‌ طالبان‌ پرداخته‌ اند و طالبان‌ را یگانه‌ مسئول‌ سیاست‌های‌ زن‌ستیزانه‌ در افغانستان‌ پنداشته‌ اند. اما شرایط‌ در افغانستان‌ بعد از طالبان‌ هم‌ تاریك‌ است‌ و زنان‌ كماكان‌ به‌ كنج‌ خانه‌های‌ شان‌ رانده‌ می‌ شوند. با اینهم‌ مقاومت‌ هنوز نمرده‌ است‌. این‌ مقاومت‌ را شیریل‌بینارد در كتابش‌ به‌ نام‌ «جسارت‌ مستور: در درون‌ مقاومت‌ زنان‌ افغان‌» به‌ تصویر كشیده‌ است‌.

۲۰ سال‌ قبل‌ زمانی‌ كه‌ افغانستان‌ با اشغالگران‌ روسی‌ دست‌ و پنجه‌ نرم‌ می‌كرد و امریكا جنگ‌سالاران‌ بنیادگرا را به‌ چاكری‌ گرفته‌ بود، زن‌

جوانی‌ به‌ نام‌ مینا، «جمعیت‌ انقلابی‌ زنان‌ افغانستان‌» (راوا) را بنیاد گذاشت‌. او به‌ این‌ عقیده‌ بود كه‌ زنان‌ تحصیلكرده‌ می‌توانند سپر مستحكمی‌ در برابر خشونت‌ و بنیادگرایی‌ شوند.

«هدیه‌ی‌ «انجمن‌ زنان‌ مانسهره‌» به‌ «راوا

به‌ تاریخ‌ ۱۷ اپریل‌ طی‌ یك‌ گردهمایی‌ مختصر در اسلام‌آباد، هیاتی‌ از «انجمن‌ زنان‌ مانسهره‌» (Aurat Association Manshra)، مجسمه‌ی‌ كوچكی‌ از یك‌ زن‌ چادری‌ پوش‌ و طرح‌های‌ دیگری‌ را كه‌ حاكی‌ از ستم‌ و شقاوت‌ طالبان‌ نسبت‌ به‌ زنان‌ افغان‌ است‌ به‌ مثابه‌ی‌ هدیه‌ای‌ برای‌ كارها و فعالیت‌های‌ خستگی‌ ناپذیر «راوا» بخاطر مرام‌ زنان‌، به‌ «راوا» تقدیم‌ نمود. جایزه‌ توسط‌ «انجمن‌ زنان‌ مانسهره‌» در مقابل‌ مبارزه‌ی‌ «راوا» برای‌ حقوق‌ زنان‌ در كشوری‌ كه‌ حرف‌ زدن‌ و اندیشیدن‌ در مورد مسایل‌ مربوط‌ به‌ زنان‌ با ترور و شلاق‌ پاسخ‌ گفته‌ می‌شود، داده‌ شد.

آقای‌ ملك‌ اكبر، رییس‌ هماهنگ‌ كننده‌ی‌ «انجمن‌ زنان‌ مانسهره‌» حین‌ تقدیم‌ جایزه‌، فعالیت‌های‌ «راوا» را تحسین‌ نموده‌ و خواهان‌ همكاری‌ بیشتر و نزدیكتر بین‌ هر دو سازمان‌ گردید. وی‌ رفتار وحشیانه‌ی‌ طالبان‌ در برابر زنان‌ را محكوم‌ نموده‌ وعده‌ همكاری‌ بخاطر پیشبرد اهداف‌ زنان‌ افغان‌ را داد. همچنان‌ «انجمن‌ زنان‌ مانسهره‌» از «راوا» دعوت‌ نمود تا از مركز انجمن‌ در مانسهره‌ در اولین‌ فرصت‌ دیدن‌ كند.

یكتن‌ از فعالان‌ «راوا»، ضمن‌ تشكر از «انجمن‌ زنان‌ مانسهره‌» گفت‌: «گرچه‌ این‌ مایه‌ دلگرمی‌ است‌ كه‌ برای‌ فعالیت‌های‌ انسانی‌ و مبارزه‌ برای‌ آزادی‌، دموكراسی‌ و حقوق‌ بشر این‌ هدیه‌ را دریافت‌ می‌داریم‌ اما مردم‌ پاكستان‌ باید كارهای‌ بیشتری‌ برای‌ مردم‌ افغانستان‌ انجام‌ دهند. ما از مردم‌ پاكستان‌ قویاً تقاضا می‌نماییم‌ بر حكومت‌ شان‌ فشار بیاورند تا سیاستش‌ را نسبت‌ به‌ طالبان‌ تغییر دهد. بزرگترین‌ جایزه‌ برای‌ مردم‌ افغانستان‌ محكوم‌ نمودن‌ طالبان‌ از طرف‌ دولت‌ پاكستان‌ خواهد بود. ما امیداوریم‌ تمام‌ نیروهای‌ دموكراتیك‌ پاكستان‌ از نیروهای‌ دموكراتیك‌ در افغانستان‌ حمایت‌ نمایند و تلاش‌ شان‌ را برای‌ برقراری‌ یك‌ دولت‌ آزاد، برحق‌ و فراگیر در كابل‌ بسط‌ دهند.»

تظاهرات‌ اعتراضی‌ «راوا» در اسلام‌ آباد و واشنگتن‌ دی‌سی

click for more photos
صحنه‌ای‌ از تظاهرات‌ «راوا» در اسلام‌آباد

بخاطر تقبیح‌ روز سیاه‌ ورود بنیادگرایان‌ خاین‌ در ۲۸ اپریل‌ ۱۹۹۲ به‌ كابل‌، «جمعیت‌ انقلابی‌ زنان‌ افغانستان‌» (راوا) تظاهرات‌ اعتراضی‌ای‌ علیه‌ طالبان‌ و نیروهای‌ جهادی‌ در اسلام‌آباد و واشنگتن‌ دی‌سی‌ براه‌ انداخت‌ و خواستار افغانستان‌ آزاد و دموكراتیك‌ شد.

تظاهرات‌ اسلام‌آباد در نشترماركیت‌، پشاورمور برگزار گردید. مظاهره‌كنندگان‌ كه‌ تعداد شان‌ به‌ بیش‌ از ۵۰۰ زن‌ و دختر می‌رسید از پشاور و سایر شهرهای‌ پاكستان‌ و ولایات‌ مرزی‌ افغانستان‌ آمده‌ بودند. بعضی‌ زنان‌ مهاجر افغان‌ در اسلام‌آباد نیز به‌ آن‌ پیوستند. مظاهره‌كنندگان‌ كه‌ در صف‌های‌ منظم‌ راهپیمایی‌ می‌نمودند، عكس‌های‌ بزرگی‌ حاكی‌ از قتل‌ و ویرانی‌ در افغانستان‌، تصاویری‌ از مینا و شعارها و پلاكارت‌هایی‌ به‌ زبان‌های‌ فارسی‌، پشتو، اردو و انگلیسی‌ با خود حمل‌ می‌كردند. تعدادی‌ از فعالان‌ «راوا» از طریق‌ بلندگو شعارهایی‌ سر می‌دادند كه‌ توسط‌ شركت‌كنندگان‌ راهپیمایی‌ با شور و شوق‌ همراهی‌ می‌شد.

راوا» در ایتالیا و سریلانکا»

شركت‌ نماینده‌ «راوا» در كنفرانس‌ «زنان‌ و انقلاب‌»

به‌ تاریخ‌ ۱۸ و ۱۹ نوامبر ۱۹۹۹ كنفرانسی‌ با شركت‌ حدود ۲۰۰ زن‌ در مورد «زنان‌ و انقلاب‌» در شهر ناپل‌ ایتالیا برگزار گردید. در كنفرانس‌ كه‌ توسط‌ برخی‌ از گروه‌های‌ فعال‌ زنان‌ شهر ناپل‌ ترتیب‌ داده‌ شده‌ بود، نمایندگان‌ سازمان‌های‌ زنان‌ كشورهای‌ افریقای‌جنوبی‌، روسیه‌، ایران‌، صحرای‌غربی‌، الجزایر و افغانستان‌ شركت‌ داشتند.

روز اول‌ كنفرانس‌ عمدتاً اختصاص‌ داشت‌ به‌ سازمان‌های‌ مختلف‌ زنان‌ ایتالیا كه‌ از حضور و نقش‌ تعیین‌ كننده‌ زنان‌ در انقلابات‌ سخن‌ گفتند.

به‌ تا ریخ‌ ۱۹ نوامبر، نمایندگان‌ مختلف‌ سخنرانی‌های‌ شان‌ را در مورد حقوق‌ بشر، حقوق‌ زن‌ و نقش‌ زنان‌ در جامعه‌ ایراد نمودند. نماینده‌ «راوا» نیز از وضع‌ زنان‌ افغانستان‌ در دو دهه‌ اخیر و مخصوصاً بعد از تسلط‌ بنیادگرایان‌ سخن‌ گفت‌ كه‌ حاضران‌ را به‌ شدت‌ تحت‌ تاثیر قرار داده‌ و مورد استقبال‌ پرشور آنان‌ واقع‌ شد. بعد از ختم‌ كنفرانس‌ تمامی‌ نمایندگان‌ همبستگی‌ و همكاری‌ خود را به‌ اشكال‌ گوناگون‌ ابراز نمودند. یك‌ برقع‌ كه‌ به‌ عنوان‌ سمبول‌ اسارت‌ و تحقیر زنان‌ افغان به‌ نمایش‌ گذاشته‌ شده‌ بود و نشریات‌ «راوا» به‌ فروش‌ رسید.