«فرنتیرپست»، اول مارچ ۱۹۹۷
پشاور ـ «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) زیر عنوان «تركیدن پوقانه‌ی "دولت اسلامی" در افغانستان»، در جنوری ۱۹۹۷ مجله‌ای انتشار داد تا مردم جهان را از وضعی كه هر آن به وخامت می‌گراید و نیز بی‌عدالتی علیه زنان در افغانستان آگاه نماید.
«راوا» ازیك دهه‌ی گذشته به‌اینسو بخاطرحقوق زنان و تأمین تسهیلات‌صحی وآموزشی برای‌آنان وكودكان‌شان‌فعالیت ومبارزه می‌كند.
«راوا» با گنجاندن تبصره‌ی ذیل عفو بین‌الملل در عقب صفحه‌ی مجله، از كشورهای جهان بخاطر عدم توجه آنان به اوضاع افغانستان شكایت نمود: «جهان، افغانستان را فراموش كرده‌است. افغانها برای بیش از یك نسل در حالیكه كشور ایشان بوسیله جناح های مسلح رقیب از هم دریده است، در كابوس حقوق بشر بسر می‌برند. ده‌ها هزار زن، مرد و كودك بیدفاع كشته شده‌اند. یك پنجم نفوس وحشت زده از كشور فرار كرده‌اند. آنانیكه باقی مانده‌اند در ترس دایمی بسر می‌برند كه شاید قربانی بعدی آدم‌كشی، شكنجه، تجاوز جنسی یا آدم‌ربایی گردند.»
مینا رهبر و بنیانگذار «راوا» در فبروری ۱۹۸۷ در كویته‌ی پاكستان همراه با دو تن از همكارانش به قتل رسید. سایر فعالان «راوا» همیشه با تهدیدهای نیروههای بنیادگرا مواجه بوده‌اند. اعضای «راوا» به عفو بین‌الملل چنین شكایت نموده‌اند: «ما همواره مورد تهدید قرار می‌گیریم و اجازه نداریم تا برای زنان افغان آموزش دهیم. گروههای جوانان اسلامی زنان را هشدار داده‌اند كه به بازار نرفته حجاب اسلامی را مراعات نمایند. این‌جوانان افغان، زنان را مورد سوال قرار می‌دهند كه چرا از خانه بیرون شده‌اند. گروههای مذكور حتی از رفتن زنان به شفاخانه جلوگیری بعمل آورده و با مداوای زنان توسط داكتران مرد مخالف اند. جوانان نامبرده در مورد نشر مجله‌ی «راوا» (پیام زن) اعتراض نموده‌اند و نه تنها برای «راوا» بلكه برای دكاندارانی كه مجله را به فروش می‌رسانند، مزاحمت ایجاد نموده‌اند. پولیس پاكستان مایل نیست تا علیه وحشیگریهای آنان وارد عمل شود.»
«راوا» در سرمقاله‌ی مجله اظهار نموده كه بنیادگرایان زنان را موجودات پست دانسته و یگانه وظیفه‌ی شان را ارضای شهوت مردان و تولید مثل می‌دانند. آنان اظهار می‌دارند كه اگر ما با مخالفان متمدن مواجه می‌بودیم، شاید آنان را با منطق و دلیل در مورد حقوق خویش قانع می‌ساختیم. «راوا» معتقد است كه زنان هرگز قادر نمی‌گردند تا از طریق مهربانی و لطف بنیادگرایان، حقوق شان را كسب كنند. «برای دسترسی به آزادی واقعی، زنان باید مبارزه شدید و طولانی خویش را علیه تعصب مذهبی و بنیادگرایان ادامه دهند.»
«راوا» همچنان گفته است كه ملل‌متحد نتوانسته به مسئله افغانستان به شكل مناسب برخورد نماید. «اگر سازمان ملل قادر است تا نیروههای وسیع حافظ صلح به كامبوج و بوسنیا گسیل دارد، چرا همین سیاست را درمورد افغانستان از پیش نمی‌برد. این بسیار قابل تأسف است كه سیاستهای ملل متحد محدود است بر معامله با بنیادگرایان. البته واضح است‌كه ملل‌متحدمایل‌نیست‌اقدامی‌نماید كه باعث خشم بنیادگرایان گردد.
سازمان ملل افغانستان را باید همچون سرزمین مردم افغان در نظر گیرد نه مایملك چند ملیشای مسلح. باید خواست مردم را در نظر گرفته مطابق خواهش‌های بنیاگرایان حركت نكند. "راوا" یك تشكل سلطنت‌طلب نیست و نه از اینگونه نهاد پشتیبانی می‌نماید، اما اكثریت مردم از شاه سابق حمایت می‌كنند نه از رهبران خود ساخته جهادی.»
«راوا» حضور و فعالیتهای احزاب بنیادگرای مسلح را منشاء اصلی فاجعه‌ی جاری افغانستان می‌داند و معتقد است كه یگانه راه‌حل مسئله خلع سلاح گروههای مسلح و شركای آنان می‌باشد. و بر این باور است كه این اقدام تنها توسط یك نیروی حافظ صلحِ می‌تواند انجام گیرد كه از نیروههای كشورهایی كه در مسئله ذیدخل نیستند تشكلیل شده باشد. نیروههای صلح باید بر لویه جرگه نظارت كرده زمینه را بخاطر تأسیس دولت مبنی بر ارزشهای دموكراتیك آماده نمایند. و دولت باید ظرف یكسال برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه را تدارك ببیند.
«راوا» برآن است كه دولت در افغانستان باید مبنی برارزشهای دموكراتیك باشد و آزادی عقیده، مذهب، بیان و نیز حقوق زنان را تضمین نمایند.
«راوا» از جدایی دین از دولت (سكیولاریزم) حمایت كرده معتقد است كه تنها بایك دولت سكیولار است كه دین اسلام می‌تواند از مورد سوءاستفاده قرار گرفتن توسط متعصبان منحیث یك وسیله‌ی عقب‌گرا، در امان باشد.
«راوا» در مورد حجاب معتقد است كه در كنار ذكر حجاب در قرآن، چادر شامل فرهنگ مردم افغانستان می‌باشد، اما از آنجاییكه بنیادگرایان قادر نیستند تا مشكلات اقتصادی مردم را برطرف نمایند به حجاب چنگ می‌اندازند.
«هیچكس حق ندارد تا به مردم دستور دهد ریش بگذارند و یا حجاب را مراعات نمایند. به نشانه‌ی اعتراض و مقاومت، و بدون آنكه به آن اولویت بخشیم، ما از پوشیدن چادر به آن شكل كه متعصبین می‌خواهند احتراز می‌كنیم»
در كنار انعكاس فعالیت های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی «راوا»، مجله حاوی گزارشها و تصاویر بیشماری در مورد بی‌عدالتی های گروههای مسلح و جنایات آنان می‌باشد.
* * *
«دان»، ۲۴ مارچ ۱۹۹۷
اسلام‌آباد ـ ۲۳ مارچ: «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) مقیم اسلام‌آباد از نمایندگان كشورهای كنفرانس اسلامی تقاضا نمود كه اگر كشورهای شان از این و یا آن گروه بنیادگرا حمایت نمی‌كنند، توجه شان را باید به علت بنیادی بحران افغانستان متمركز نمایند.
«راوا» اظهار داشت كه حضور هئیت طالبان در جلسه‌ی سران كشورهای كنفرانس‌اسلامی‌همچون ضربه‌ی‌محكم به كرامت بشری محسوب خواهد شد.
«راوا» طی نامه‌ای خطاب به نمایندگان كنفرانس كشورهای اسلامی یادآور شد كه هرگونه حمایت از طالبان و یا سایر گروههای بنیادگرا در افغانستان بدترین نوع خصومت با مردم افغانستان است.
نامه از نمایندگان مصرانه خواست تا تمامی كوشش های خویش را جهت تضمین تمامیت ارضی، اعاده آزادی، دموكراسی و حقوق زنان در افغانستان بكار برند.
* * *
«دی نیوز»، ۸ مارچ ۱۹۹۷
اسلام آباد ـ بروز دوشنبه فعالان «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) از پاكستان، ایران و عربستان سعودی تقاضا نمودند تا از مداخله در امور افغانستان دست بردارند. با دادن شعار «مرگ بر طالبان و برادران جهادی شان»، فعالان «راوا» با وجود وضع ماده ۱۴۴، تظاهراتی را جهت محكوم كردن پنجمین سالگرد «انقلاب اسلامی» در افغانستان، در پشاورمور براه انداختند.
بیش از ۲۰۰ فعال «راوا» بر واژگونی تمامی بنیادگرایان كه بنظر آنان «خطر»ی بخاطر صلح در منطقه می‌باشند تاكید نمودند. یكتن از رهبران «راوا» در سخنرانی‌اش گفت: «این مردم (بنیادگرایان) در پاكستان فرهنگ كلاشینكوف را معرفی نمودند.»
با محسوب نمودن قاضی حسین رهبر جماعت اسلامی پاكستان به صفت بنیادگرا، «راوا» خواستارخاتمه‌ی نقش ونفوذ بنیادگرایان در سراسر منطقه شد.
بر اساس گزارش رادیو، در شهر شمالی مزار شریف كه تحت تسلط ملیشاهای دوستم می‌باشد، ۲۸ اپریل به مثابه روز بنیاد افغانستان تجلیل گردید. از سوی دیگر طالبان روز ۲۸ اپریل را نه محكوم نمودند و نه تجلیل. مفتی محمد معصوم افغانی، سفیر افغانستان اظهار نمود كه «ما زمانی این روز را تجلیل می‌كنیم كه سرتاسر افغانستان تحت اداره ما قرار بگیرد.» در واكنشش به شعارهای ضد طالبان توسط فعالان «راوا»، سفیر افغانستان یك ضرب‌المثل عربی را نقل نمود كه چنین معنی می‌دهد «اگر شخص نادان (اشاره بر زنان) از تو انتقاد نمود به این معنی است كه تو برحق هستی.»
بهر صورت، فعالان «راوا» از رهبران افغان و طالبان بشدت انتقاد نمودند. آنان مدعی شدند كه طالبان در خدمت امر پاكستان هستند.
با خطاب نمودن طالبان و رهبران گروههای جهادی به صفت حیوان، عاقله رهبر «راوا» طی اعلامیه‌ای گفت كه در جریان ۵ سال مردم افغانستان، بخصوص زنان قربانی شكنجه و خونریزی متداوم بوده‌اند. در اعلامیه‌ی «راوا» چنین آمده بود: «پنج سال تمام جز كشتار، تخریب‌گستاخانه، ترور، برباد دادن شأن و شرف پیر و جوان، غارت و چپاول، قحطی، دامن زدن به جنگ‌های قومی و مذهبی و كشاندن كشور به پرتگاه نیستی چیز دیگری را ثبت ننمود.»
رهبر «راوا» نسیمه برین كه او نیز تظاهرات را رهبری می‌نمود از سازمان ملل خواست تا بحران افغانستان را بدون دادن هیچگونه نقشی به طالبان و سایر گروههای افغان جهادی حل و فصل نماید. او گفت كه «هیچكدام اینان از مردم افغانستان نمایندگی نمی‌كنند.»
شركت‌كنندگان تظاهرات آدمك‌های بزرگ از ملا عمر آخوندزاده رهبر طالبان، دوستم رهبر جنبش ملی، كریم‌خلیلی رهبر حزب وحدت و ربانی رئیس جمهور پیشین افغانستان را كه مكرراً خاین می‌خواندند با خود حمل می‌كردند.
فعالان همچنان پلاكاردهایی را با خود حمل می‌نمودند كه در آنها شعار هایی برضد رهبران افغان و مداخله خارجی درافغانستان حك گردیده بود.
* * *
«فرنتیر پست»، ۳ می ۱۹۹۷
كراچی ـ «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بدرفتاری با یكتن از همكاران فنی‌اش را محكوم نموده از دولت پاكستان خواست تا تخلفات از حقوق بشر را كه توسط ملیشاهای طالبان در افغانستان صورت می‌گیرد محكوم كند.
«راوا» طی نامه‌ای به دولت پاكستان و گروهها و شخصیت‌های طرفدار دموكراسی خواست تا به حمایت از آنان علیه طالبان مافوق ارتجاعی در افغانستان صدای شان را بلند كنند.
در نامه چنین آمده است: «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به روز ۲۸ اپریل ۱۹۹۷ مظاهره‌ای را در اسلام‌آباد ترتیب داد تا بایادآوری پنجمین سالگرد روزهای سیاه ۲۷ و ۲۸ اپریل، باندهای مختلف خاین جهادی و طالبی را محكوم و افشاء كند. بعد از آنكه در ختم مظاهره تظاهركنندگان متفرق گردیدند، یك تعداد از افرادی كه در موتری سوار بودند بر بعضی از همكاران فنی ما حمله‌ور شدند. در نتیجه، آنان یكی از همكاران ما را در موتر با خود به مقام نامعلومی در اسلام‌آباد بردند و در آنجا دستها و پاهایش را بسته نموده بشدت لت و كوب می‌كنند تا او را وادارند كه هویت و آدرسهای سخنگویان «راوا» را فاش كند و توضیح دهد كه چگونه «راوا» جرأت نمود تا علیه طالبان كه «قهرمانان اسلام» و غیره‌اند مخالفت كند. همكار ما معلوماتی را كه آنان خواستار بودند نداد،
بناءً بعد از چند ساعت لت و كوب وارعاب شدید او را در یكی از مناطق متروك و پوشیده از جنگل اسلام‌آباد رها كردند.
«راوا» معتقد است كه این اختطاف كه در قطار تهدیدهای ملارفیع‌اله‌مؤذن رئیس پولیس مذهبی دولت طالبان می‌آید، نقض فاحش حقوق بشر و قانون اساسی پاكستان است. بنابرین ما می‌خواهیم تا مرتكبین این عمل وحشیانه شناسایی گردیده و مورد پیگیرد قانونی قرار گیرند.
در گذشته، گروههای سیاسی مطرود پاكستان خواستار آن بودند تا «راوا» از فعالیت علیه گلبدین و سایر رهبران خاین جهادی دست بكشد و یا آنكه حداقل علیه آنان خط "ملایمتر" اتخاذ نماید. حالا كه تمامی این گروههای جانی خود را بمثابه لكه‌های ننگ بر چهره‌های باداران شان افشاء نموده‌اند، اربابان امید شان را به طالبان بسته‌اند. آنان فراموش می‌كنند كه قلب مردم افغانستان همانند سایر مردم جهان بخاطر دموكراسی، رفاه و پیشرفت می‌تپد و اینكه ملت افغان هرگز راضی نخواهد شد كه زمام سرنوشتش را بدست تبهكارانی بسپارد كه مكتب را «دروازه دوزخ»، رادیو را «صندوقچه شیطان» و تلویزیون را «آیینه شیطان» می‌خوانند و هشدار می‌دهند كه ارثیه‌ی تاریخی باارزش ما را منفجر می‌كنند و زنان را بشكل بیرحمانه و مضحك از آموزش و حق كار و حتی رفتن به حمام در شرایطی كه یگانه تسهیلات ممكن صحی برای شخص می‌باشد، محروم می‌دارند.