۱۵ دلو (۴ فبروری) مصادف است با سالروز جان‌باختن مینا، رهبر و بنیانگذار «جمعیت انقلابی زنان افعانستان» (راوا). ۳۱ سال قبل دشمن پلید گلوی زنی را فشرد که نماد آزادگی، ایستادگی و رزمندگی در برابر اشغالگران روسی و بنیادگرایان خونخوار بود. جاویدانه شدن مینا نه تنها «راوا» بلکه جنبش رهایی‌بخش و دموکراسی‌طلب افغانستان را از داشتن رهبر فرزانه و باصلابت محروم کرد.
با وجود حضور زنان آگاه در جنبش پیشرو و مترقی دهه چهل و پنجاه شمسی در افغانستان، هنوز هم مسئله زن برای کلیه سازمان‌ها و جریان‌های دموکراسی‌خواه آن زمان به طور جانبی مطرح بوده و به ندرت از مبارزه برای رهایی این نیمه پامال‌شده صحبت به میان می‌آمد. درست در همان موقع مینا و همرزمانش ندا برآوردند که زنان افغان می‌توانند بخش مهمی از هر تحول سیاسی-اجتماعی در کشور باشند با این شرط اساسی که این «شیران خفته» آگاه شده و به حرکت آیند تا نقش عظیم خویش را در تحولات سیاسی ایفا نمایند.
مینا بر این نکته کاملا واقف بود که رهایی زنان نباید جدا از آزادی جامعه انسانی از یوغ ستم و بی‌عدالتی باشد، به همین منظور در ۱۳۵۶ «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» را با شعار «آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی» ایجاد نمود. سازمانی که در چهار دهه از عمر مبارزاتی خود سعی داشته در کنار مظلوم‌ترین مردم افغانستان بایستد و چهره‌های کثیف مزدوران روسی، خاینان جهادی و روشنفکران چاکر آنان را افشا نماید.
هموطنان عزیز،
امروز در سی‌ویکمین سالگرد جان باختن مینا، ما علاوه بر وی، سوگوار شهادت و قربانی شدن هزاران هموطن بی‌گناه خود توسط خونخواران جهادی، طالبی، داعشی و باداران امریکایی شان هستیم. در حالی که هموطنان ما در گوشه و کنار کشور قطعه قطعه می‌شوند، مافیای حاکم در درون دولت پوشالی ع و غ و بیرون از آن مصروف چانه‌زنی بر سر قدرت و امکانات اند. در این میدان شغالی راکتیار قصاب کابل نیز با عربده کشیدن در رسانه‌ها، جنایات و کشتار و بی‌ناموسی دوران سگ‌جنگی‌های کابل و یا جریان حملات انتحاری خود را با بی‌شرمی کم‌نظیری انکار کرده و در کنار برادران خاین جهادی خود نظیر سیاف، قانونی، عبدالله، محقق، بسم‌الله، خلیلی، دانش، عطا، صلاح‌الدین ربانی، ضیا مسعود و دیگران، زیر پر و بال امریکا آرام گرفته و بر ویرانه‌های کابل کاخ استبداد و جنایت خود را بلند می‌کند.
طی این همه سال‌ها، اراذل جهادی و طالبی و جمعی از روشنفکران مزدبگیر و چتلی‌خوار شان تا توانستند علیه «راوا» و مبارزه سازش‌ناپذیرش قوله کشیده و علیه اعضای آن فحاشی نمودند. اما تمام این‌ها اعتقاد ما را بر حقانیت شعارها و تاکتیک‌های مبارزاتی ما راسخ‌تر ساخته و دشمن نیز به تجربه دریافت که مینا تشکل پولادینی به راهیانش به ارث مانده است که هرکس قصد بلعیدن آن را کند، گلویش را خواهد درید.
رهروان و شاگردان مینا بار دگر تعهد می‌سپارند که راه به‌جا مانده او را که با خون نجیبش ترسیم گردیده است، با قاطعیت و استواری ادامه داده لحظه‌ای از پیشبرد امر بزرگ و انقلابی او غافل نخواهند ماند. دشمن فاشیست پیکر شکوهمند مینای ما را در زیر خاک مدفون ساخت، غافل از آن که او بذری بود که از آن نهال آزادگی سربدر آورد و امروز به درخت تنومندی مبدل گشته است که خاینان بنیادگرا و غیربنیادگرا و باداران خارجی شان توان درهم‌شکستن آن را ندارند.
ما به یاد و حماسه مینای عزیر سوگند می‌خوریم که با ادامه بی‌تزلزل و قاطعانه آرمان بجا مانده‌اش، انتقام خون پاکش را بستانیم!
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا)
۴ فبروری ۲۰۱۸ – ۱۵ دلو ١۳٩۶