قطعنامه «راوا» به مناسبت دهم دسمبر روز جهانی حقوق بشر
جنایتكاران طالبی و جهادی، وقیح‌ترین دشمنان حقوق بشر
در حالی كه مردم در سراسر گیتی دهم دسمبر روز حقوق بشر را به امید تامین ارزش‌های انسانی در سایه صلح، دموكراسی و پیشرفت تجلیل می‌كنند در افغانستان تحت تسلط خونین بنیادگرایان، حقوق بشر طوری از سوی باندهای طالبی و جهادی پامال می‌گردد كه در هیچ گوشه‌ی دنیا نظیر ندارد. بخصوص تجاوز‌هار به حقوق زنان، در وطن بلادیده‌ی ما بیداد می‌كند.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به خاطر بزرگداشت روز جهانی حقوق بشر، نكات ذیل را اعلام می‌دارد:
۱- مردم دنیا باید بدانند كه از زمان قدرت یافتن بنیادگرایان پس از سقوط دولت دست نشانده نجیب، حقوق بشر در افغانستان به طور روز افزون و وحشتناك پامال و به تحقیر گرفته می‌شود. طالبان چنانچه در باره وجود اسامه بن لادن در افغانستان به مردم دنیا دروغ گفتند ولی به زودی ثابت شد كه او تحت محافظت آنان قرار دارد، در ارتباط با «انعطاف»پذیر شدن‌شان نسبت به حقوق بشر هر چند هم كوچك و بی اهمیت، نیز مطلقا دروغ گفته و فقط می‌خواهند جهانیان را فریب داده و دولت‌هایی را برای معامله با خود جلب نمایند.
۲- بسته شدن مرزها توسط دولت پاكستان در شرایطی كه جنایتكاران طالبی و جهادی زندگی در مناطق معینی را نا ممكن ساخته‌اند، مصیبت مرگبار دیگری بر مصایب مردم ما و انكار ابتدایی ترین ارزش حقوق بشر به شمار میرود. همانطوری كه در اعلامیه «راوا» به این مناسبت گفته شده است، پاكستان باید تروریست‌ها و لانه‌های تروریستی را در دفترها و خانه‌های افراد منصوب به احزاب گلبدین، ربانی، مسعود، خلیلی، سیاف و طالبان پیدا كند و نه از بین مهاجران كه خود بیست سال است قربانی تروریزم این باندهای جنایتكار بوده‌اند. همچنین توافق پاكستان با طالبان مبنی بر در خواست ایجاد كمپ‌های مهاجران در خاك افغانستان در حقیقت همدستی با طالبان است كه می‌خواهند مهاجران تیره روز را در گروگان گذاشته و بر آنان هرگونه ستم و تجاوز و بی ناموسی را روا داشته و در سگ جنگی با باند ربانی- مسعود و شركا به مثابه گوشت دم توپ مورد استفاده قرار دهند. قبل از آن كه خیلی دیر شود پاكستان باید مرزهایش را بروی مهاجران بگشاید.
۳- حمله به افغانستان به هر بهانه‌ای از سوی یك كشور یا تعدادی از كشورها فقط می‌تواند این نتایج فاجعه بار را برای مردم اسیر ما در پی داشته باشد: تحكیم موفقیت جنایتكاران جهادی،هموار ساختن زمینه برای مظلوم نمایی و اكت‌های «ملی» و «وطنپرستانه»ی طالبان میهنفروش و كشانیدن توده‌هایی از مردم به دنبال شان. طالبان كه سوار بر موج خشم و نفرت بی پایان مردم ما علیه آدمكشان جهادی رویكار آورده شدند، با هر حمله‌ی احتمالی به افغانستان، با تكیه بر احساسات مشتعل مردم، حاكمیت ضد انسانی‌شان را تداوم خواهند بخشید.
۴- چنانچه بارها متذكر شده‌ایم، اگر فعالیت‌های ظاهرشاه در سازش با ا داره‌های جنایت پیشه و رهزن مسعود، دوستم، خلیلی اركان ائتلاف شمال وغیره باشد، به عنوان كوششی در آخرین تحلیل به نفع این یا آن كمپ تروریست و مهینفروش از سوی اكثریت مردم ما مردود خواهد بود.
۵- ما همواره تاكید ورزیده‌ایم كه هر گونه تلاش ملل متحد و هر مرجع یا كشور دیگر اگر توام با خلع سلاح كامل خاینان جهادی و طالبی نباشد فاقد ارزش است و محكوم به شكست. ملل متحد، اتحادیه اروپا، امریكا، جاپان و كشورهای شش به علاوه دو اگر صادقانه خواستار حل مسئله افغانستان اند باید سران طالبی و جهادی را به عنوان قاتلان و جنایتكاران جنگی شناخته و بر كشورهایی كه به آنان اسلحه و پول می‌فرستند تعزیرات شدید اقتصادی و مالی را وضع كنند. تا بدین ترتیب ماشین جنگی هر دو باند تروریستی فلج شود.
۶- نه طالبان و نه جهادی‌ها منحیث خطرناك ترین تروریست‌ها و زیرپا كنندگان حقوق بشر، هیچكدام حق ندارد كرسی افغانستان در ملل متحد را اشغال نمایند. ملل متحد با برسمیت شناختن باند ربانی-مسعود و شركا، بدترین توهین را نسبت به ملت افغانستان مرتكب شده است زیرا دست‌های جهادی‌ها بیشتر از طالبان به خون مردم ما رنگین اند.
۷- مردم دنیا باید بدانند كه طالبان این بدنام ترین سلاطین هرویین در یكدست شمشیر و در دست دیگر قرآن دارند تا تمامی جنایات و تجاوزهای‌شان را به ارزش‌های حقوق بشر، با زرورق دین و شریعت بسته بندی نمایند تا از یك طرف بتوانند با ارعاب مردم هرگونه صدای اعتراض را با ساطور تكفیر خفه كنند و از طرف دیگر وانمود سازند كه همه‌ی اعمال‌شان ریشه در اسلام و نیز سنن ما دارد و بنابر آن مقدس اند و تخطی ناپدیر! در حالی كه هیچ دین در دنیا این همه اعمال ضد انسانی، ضد زن، ضد علم و تكنولوژی، ضد آزادی و ضد دموكراسی را تایید نمی كند. بین رژیم‌های جنایتكار بنیادگرا در دنیا طالبان پلید ترین سؤاستفاده كنندگان از دین به حساب می‌روند.
ضمنا باید از طالبان پر عقده كه به هیچ وجه نماینده فرهنگ و سنن خوب ما نیستند پرسید: آیا در گذشته در افغانستان زنان از آزادی‌های نسبی منجمله آزادی انتخاب لباس، حق كار، حق تحصیل وغیره بر خوردار نبودند؟ آیا در زمان دیگری این همه افتضاح و مسخرگی در مورد لباس زنان و ریش و بروت مردان وجود داشته است؟ آیا با این قید و بندهای وحشیانه و قرون وسطایی می‌توان برای مردم قحطی زده‌ی افغانستان پیشرفت و نان و رفاه فراهم آورد؟ آیا می‌توان افغانستان را از كره زمین جدا ساخته و مردمش را از نیل به هوای حیاتی آزادی و دموكراسی برای همیشه بی نصیب نگهداشت؟
۸- زرداد بی ناموس كه خود و یاران خونخوار و منحرفش را «سگ» می‌نامید، و شكارهای خود را چك می‌زد، از كریه ترین و متعفن ترین چهره‌های جهادی و پامال گر حقوق بشر به شمار میرود، اخیرا در سطح جهانی افشا شد. ما از كلیه كشورها (در درجه اول از انگلستان)، سازمان‌ها و شخصیت‌های معتقد به اصول حقوق بشر و دموكراسی می‌خواهیم تا نه فقط زرداد بلكه قبل از همه جنایت‌های به مراتب هولناك تر پدر و فرمانده و رهبرش گلبدین را كه هم اكنون در آغوش رژیم تبهكار ایران به سر می‌برد، نیز مورد توجه قرار داده و به هر وسیله‌ی ممكن خواستار محاكمه او و یاران آدمخوار و متجاوزش شوند. «راوا»به نوبه خود شواهد فراوانی از جنایت‌های این كثیفترین باند در اختیار دارد.
۹- سازمان‌ها و افراد عدالت پسند در دنیا باید بدانند كه طالبان و جهادی‌ها به هر طریقی سعی می‌كنند صدای «راوا» این یگانه صدای رسای فمینیستی دموكراسی خواه و ضد بنیادگرایی در افغانستان را خاموش سازند. «راوا» ضمن ابراز همبستگی كامل با جنبش‌های آزادی خواه در ایران، كردستان، فلسطین، كشمیر و دیگر مناطق، و جنبش‌های حق طلبانه زنان در سراسر جهان، از همه می‌خواهد تا ابراز پشتیبانی در حرف و عمل از ما، اجازه ندهند توطئه‌ها علیه «راوا» به تحقق بپوندند.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۲۰ قوس ۱۳۷۹ (۱۰ دسامبر ۲۰۰۰)
اسلام آباد
د «راوا» پ‍ریکړه لیک دمارچ اتمی په اړوند
طالبان زمونږ تاریخ له منځه وړی زمونږ خلک باید طالبان له منځه‌یوسی
له څه د پاسه د دوو لسیزو راهیسی افغانی میرمینو دهیواد پلورونکو ډول ډول خیانتونه او جنایتونه آزمایلی دی، چی نیستی، بدلمنی، وژنه، ویجاړی، لالهاندی او په زرګونه نور مصیبتونه دهغوی زیږنده ده. که روسانو دخپلو ګوډاګیانو د«ثور انقلاب» په واسطه، زمونږ دبی دفاع ښځو زړونه، دعزیزانو په وژلو او تری تم کولو وداغل، دجهادی لیوانو په واکمنی کی زمونږ ښځی د اوه کلنی ماشومی څخه تر اویا کلنی مور پوری دتجاوز په زغملو، تښتولو او دخپلی دربدری په اور کی وسوځیدی. او نن بیا طالبان چی په بنسټیزه توګه دخپلو جهادی ورونو پل تعقیبوی، دمنځنیو پیړی ایزه ستم کاریو په وسیلی داسلامی شریعت تر نامه لاندی زمونږ دملت او ښځو په پاتی شوی غرور، هویت او حیثیت باندی ملنډی وهی.
په دی ورځو کی زمونږ خلک دطالبانو په لاس دیکاولنګ دټول وژنی په کی ناست دی. زمونږ هزاره ولس له‌یوه پلوه دطالبانو دساتولی په وړاندی ولاړ دی او له بل پلوه دایران رژیم په مرستی پوری تړلی مزدورو وحدتیانو د خنجر لاندی پراته دی چی هستی یی دقومی او مذهبی تضادونو اور ته لمن وهلو کښی نغښتلی ده.
مونږ تل ویلی چی پښتانه یا غیرپښتانه بنسټ پالان چی شیعه وی که سنی په افغانستان کی دفجایعو اصلی عاملین دی، ترڅو چی زمونږ خاوره ددی جنایتکارانو له ناولی استوګی څخه پاکه نشی، دسولی او امنیت ټینګیدل او ددموکراسی پر اصولو ولاړ دولت جوړیدل به هسی یو ناشوڼی او پوچ خیال وی.هیڅ هیواد دبنسټپالی په سور دوزخ کی زمونږ دخلکو دلاس او پښی وهلو پرواګیر ندی. دملګرو ملتونو هلی ځلی زمونږ به هیواد کی هغه وخت ګټوری ثابتیږی چی لومړی بهرنی لاس وهنه بنده شی او بیا دبنسټ پالانو په بی وسلی کولو سره دسولی او قانونی دولت د جوړلو لپاره لارهواره شی، نه دا چی یو جنایتکار لوری پر بل اړخ غوره وګڼل شی او یا سره پخلا کړل شی. مګر په افسوس سره باید ووایو چی ملګری ملتونه‌یواځی پر طالبی اړخ اقتصادی بندیز لګوی، چی دهغوی پر تروریستی دستګاه هیڅ اغیزه نه اچوی، بلکه دخلکو دکړاو، نیستی، قطحی، او مرګ دزیاتوالی سبب ګرځی، له بله پلووه دا بندیزونه له امله چی په تباه کار و جهادیانو باندی ندی لګول شوی، ځکه چی پدی توګه هغوی ځواکمن کیږی او دجګری لمنه لاپسی اوږدیږی. دظاهرشاه دنوو هلوځلو په اړه هم ټینګ باور لرو چی، که هغه ددښمنو ډلو څخه دهری یوی ډلی دټوپک تر سیوری لاندی وغواړی په افغانستان کی دسولی لپاره کوم رول ولوبوی هیڅ کله به زمونږ دخلکو ملاټر تر لاسه نه کړی شی،همدارنګه دروم پروسی کی، جهادی دارو او بنسټپالانو سره دجوړجاړی کوونکو ډیرو مرتجعو عناصرو پوری اړوندو څو مشکوکو ښځو شته والی به هم دده نوستونه کلک زیانمن کړی. ترټولو دردونکی خبره خو دا ده چی میدان تردی حده شغالی شوی، چی دهمایون جریر په څیر نوم بدی او بی ناموسه سر قاتلان هم دقبرس پروسه او پروسه بازی په لار اچوی، هغه، ګلبدین او دحزب اسلامی ټول سرکردګان داسی ناولی هیواد پلورونکی ګڼل کیږی چی هرومرو باید هیواد کی دننه‌یا نړی والو محکمو کی، دخپلو ورونو، سوهارتو، پینوشه، خامنه ای او نورو تر څنګ په کلکی سزا محکوم شی. ګلبدین او همایون خان جریر دهغو یو شمیر بی وجدانه عناصرو په راټولولو سره چی دحزب اسلامی دجنایتونو په ډله پامه غورځولو، په خپل شرف معامله گری کوی ډیره لویه سهوه کوی چی ګنی داځل به دایران رژیم ډول او پیسو ته په نڅیدلو سره دوینو څاڅکی ددوی له لمنی پاک او بیا به‌یی هم دا یاهغه سیمه ایز یا نړیوال ځواک دزهرجنو امساو په څیر رانیوونکی واوسی. اصلی خبره دا ده چی زمونږ په خلکو باندی دستم، خیانت او رذالت کولو لایسنس څو کاله کیږی چی ددوی دولینعمتانو له خوا طالبان او دربانی-مسعود باند ته سپارل شوی دی.
جنایت، ظلم او ستم، ترهه ګری لیونیو جګړو او بی ساری طبیعی ناورینونو بیا هم زمونږ په غم لړلی خلک په هیواد کی دننه‌یا له هیواد څخه بهر مهاجرت ته اړ کړی دی. دهرات دمسلخ کمپ او نورو څو کمپونو کی، یواځی یوی شپی کی په سلګونو کسانو خپل بی آوازه او ناکامی مړینی ته غیږ پرانستله. دپاکستان په جلوزی نومی دوزخ کی زمونږ په لسګونو کډوال دیخنی، لوږی او دوادرملو دنشتوالی له امله مړه کیږی. مګر واقیعت دادی چی دجهادیانو او طالبان تر ولکی لاندی افغانستان هره څنډه جلوزی او دمسلخ کمپ دی.
څنګه چی مو وویل همدا اوس تر هنده ټول وژنی دطالبی او جهادی وینو څښونکو له خوا ترسره شویدی. طالبان خپل لاسونه په‌یکاولنګ کی تقریبا د۴۰۰ نفرو ولړل، او اوس به ګوره چی وحدتی مزدوران څرنګه د لسګونه او سلګونه غیرهزاره او غیر شیعه بی ګناه هیوادوالو وینی تویوی. طالبان زمونږ دهیواد، دسترو تاریخی آثارو په ویجاړلو غواړی زمونږ خلکو او نړیوالو ته وښایی چی زیات بی مهاره او داړونکی دی، چی دخپلو بیشرمیو په مقابل کی غبرګونو ته حتی ډیره لږه پروا وکړی، نوځکه باید خلک ورته د تسلیمیدو غاړه کیږدی، او نړی هم ددوی منځنی پیړی ایزه وحشی او تروریستی رژیم په رسمیت وپیژنی. مګر دا دینی فاشیستان له‌یاده وباسی چی په تندی کی یی دمزدوزی او پیلتوب داغ له ورایه څرګند دی.او همدا داغ ددوی واورینو اکتو «له غروره ډک» او «خپلواک» والی، ته بی له ځنډه اور اچوی. زمونږ خلک روسی فاشیزم خلقی او پرچمی سپو او همدا رنګه له خرورو او بی ناموسو جهادیانو څخه ونه ویریدل، او اوس به هم دټولنی ددی بدبویه طفیلیانو مخامخ یا غیرمستقیمو ګواښونو ته کوم ارزښت قایل نشی، له دی امله به ژر یا ځنډه دغه نوی ځواکمن شوی جنایتکاران دوینی او خیانت دخپل سریو له تخت څخه راوپرځوی.
د«افغانستان دښځو انقلابی جمعیت» په داسی حال کی چی دیکاولنګ دټول وژنی په ویرکی ناست دی، او دطالبی وحشیانو له خوا زمونږ دفرهنګی ګنجینی دویجاړولو بی پایه او ځپونکی غمونه په زړه کی لری، دمارچ اتمه دافغانستان دآزادی او سوکالی په هیلی لمانځی او به دی توګه نه پریږدی چی دا ناڅیزه مزدوران او ددوی باداران، ددوی دجنایتونو پر ضد، زمونږ دښځو دمقاومت سپیڅلتیا دخپلو ویرونو، وینو تویونو او جګړو ددورو تر لاندی کمزوری کړی.
«دافغانستان دښځو انقلابی جمعیت»
د ۱۳۷۹ کال دکب ۲۹ (د ۲۰۰۱ مارچ ۱۹)
پشاور
اعلامیه تظاهرات «راوا» در ۸ ثور ۱۳۸۰
۸ ثور سیاهتر از ۷ ثور
۹سال قبل با بر افتادن رژیم پوشالی، حاکمیت سیاه مذهبی بر كشور ما سایه افكند و میهن ویران شده ما در چنگال بنیادگرایان گیر افتاد و دار و ندارش در آتش بیداد مذهبی سوخت. مردم بی پناه ما از آن روز تا حال شرایط به مراتب تلختر و دردناكتر از دوران اشغال و رژیم پوشالی را تجربه می‌كنند. كشته شدن هزاران نفر، تخریب كابل و سایر شهرها، ربودن و تجاوز بر زنان، رهزنی، بستن درهای موسسات تعلیمی، قحطی، گدایی، فحشا، آواره گی، شعله ور شدن جنگ‌های قومی و مذهبی و... ارمغان نحس جهادی‌ها و برادران بنیادگرای طالبی‌شان بوده است.
در فاجعه هشت ثور بنیادگرایان بیمار بر سر مردم ما چنان مصیبتی آورده‌اند كه كمتر مردمی از كمتر رژیم فاشیسستی و خون آشام مذهبی یا غیر مذهبی دیده‌اند. ولی متاسفانه دنیا در مقابل این همه جنایات سكوت اختیار نموده‌است. برخی هم این وحشی گری‌ها را مسئله «فرهنگی» مردم ما دانسته و یا ترهات نمایندگان طالبان را جدی گرفته و به سفاك بودن و ضد زن بودن و ضد دموكراسی بودن رژیم آنان شك می‌كنند. مردم افغانستان طی چند سال حكمروایی كركسان طالبی و جهادی به ماهیت آنان پی برده و هیچگاه یكی را نسبت به دیگرش ترجیح نمی‌دهند ولو هم جهادی‌ها اكت وادای «دموكراتیك» نمایند. شركت احمد شاه مسعود در پارلمان اروپا و ادعاهایش راجع به «دموكراسی» و«حقوق زن» به هیچوجه داغ جنایات هولناك باندش را در حق مردم و بخصوص زنان بی پناه ما پاك نكرده بلكه دورویی ومكاری بیشتر او را به نمایش می‌گذارد. مردم ما به درستی او را «پلنگ در لباس ملنگ» می‌نامند.
ما بارها به نقش منفی كشورهای مختلف در مسئله افغانستان اشاره نموده‌ایم و یكبار دیگر به كشورهایی اروپایی هشدار میدهیم تا اشتباه امریكا در پرورش گلبدین را با پف كردن احمد شاه مسعود تكرار نكنند. مردم دنیا باید توجه كنند كه مردم ما از كرات دیگر نیستند و مانند سایر ملل آرزوی آزادی و دموكراسی را دارند و لیدران جهادی و طالبی را صرفا شایسته محاكمه به عنوان كثیفترین جنایتكاران جنگی در دادگاه جهانی می‌دانند و نه هرگز نصب آنان به مثابه حكمرانان كشور.
كشورهای غرب اگر واقعا متمایل به ختم جنگ در افغانستان اند باید اولا نیروهای جهادی و طالبی هر دو را مسئول فاجعه جاری دانسته و ثانیا و مهمتر این كه همه‌ی آن دولت‌هایی را كه به دو كمپ خیانتكار اسلحه و پول می‌فرستند تحت فشار قرار دهند. آنان فقط به این طریق، خواهند توانست دوستی خود را با مردم افغانستان به اثبات برسانند. ملل متحد و در راس آن آقای كوفی عنا ن به هیچ صورت مسئولیت خود را در برابر مصایب مهاجران ما در دوزخ جلوزی و دوزخ‌ها ی دیگر در داخل افغانستان با دیدار از چند خیمه نمایشی شسته و روفته، نمی‌تواند ادا نماید. ملل متحد یا هر موسسه دیگر اگر ریشه مسئله افغانستان را وجود طاعون بنیادگرایی تشخیص ندهد، قادر نخواهد بود به یافتن راه حلی به نفع مردم ما نایل شود.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به مثابه تنها سازمان ضد بنیادگرایی كه با وجود تهدیدها و مشكلات فراوان توانسته فریاد زنان در بند افغانستان را به گوش جهانیان برساند. امسال نیز افتخار دارد که هشت ثور روز به خاک و خاکستر و خون بدل شدن افغانستان توسط داره‌های تروریست و بی ناموس و خواهر و مادر نشناس بنیادگرا را طی تظاهراتی برگزار كرده و بدینوسیله به جهانیان حالی سازد كه مردم افغانستان، ۸ ثور را سیاهتر از ۷ ثور می‌دانند ولو هم جنایتكاران طالبی و جهادی به انحای گوناگون به دفاع از آن و به تطهیر و تقدیسش بپردازند.
بگذار «فرهنگیان» فرومایه نیز با هزار حرامزادگی از مبارزه علیه دژخیمان طالبی و جهادی طفره رفته، ترس و لرز سازشكاری بیشرمانه‌ی خود را در برابر فاشیست‌های دینی با اكت‌های مهوع «ادبی» بپوشانند و در واقع به عنوان نوكران و جاسوسان حقیر آنان عمل كنند. سرانجام شعار بزرگ «۸ ثور سیاهتر از ۷ ثور!» در سراسر میهن شغالی شده و آفت زده‌ی ما شعار مردم شده یقینا واژگوونی «امارت»های خون و خیانت و جهالت و بر قراری دولتی مبتنی بر آزادای و دموكراسی را در پی خواهد داشت.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۸ ثور ۱۳۸۰ (۲۸ اپریل ۲۰۰۱)
پشاور
اعلامیه «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» در تقبیح حملات تروریستی در امریكا
مردم افغانستان هیچ ربطی به اسامه و همدستانش ندارند!
به تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جهان از خبر حمله‌ی تروریستی بر امریكا مبهوت گردید. «راوا» همنوا با مردم دنیا اندوه و نفرت خود را در برابر این عمل وحشیانه و تروریستی اظهار می‌دارد. «راوا» به نوبه خود مكررا هشدار داده بود كه امریكا نباید میهنفروش ترین، جنایتكار ترین، ضد دموكراتیك ترین و زن ستیزترین احزاب بنیادگرای اسلامی را تمویل و تجهیز نماید. زیرا بنیادگرایان، چه از جنس طالبی و چه جهادی كه مر تكب خیانت‌ها و جنایات بی نظیر علیه مردم ما می‌شوند، طبعا از ریخته شدن خون هزاران امریكایی بیگناه كه آنان را«كافر» هم می‌شمارند هیچ ابایی نخواهند داشت و علاوتا اینان به خاطر رسیدن و حفظ قدرت حاضرند به آسانی خود را به هر نیروی جنایتكاری بفروشند.
اما متاسفانه باید گفت که این دولت امریکا بود که ضیاالحق را در ایجاد هزاران مدرسه‌ای که بالاخره طاعون طالبان از آنها سر زد کمک کرد و اسامه نیز چنان که بر همگان معلوم است دست پرورده و فرزند نازدانه سیا بوده است. ولی دردآور اینست كه سیاستمداران امریكا هنوز هم از سیاست‌های بنیادگرانوازانه‌ی‌شان در کشور ما درس نگرفته و از این و آن باند و رهبر بنیادگر پشتیبانی می‌کنند. به نظر ما هر گونه حمایت و دفاع از بنیادگرایان در واقع زیر پا نمودن ارزش‌های چون دموكراسی، حقوق زنان و حقوق بشر است.
اگر تثبیت گردد كه عاملان حمله جنایتكارانه اخیر امریكا در خارج از كشور (مخصوصا افغانستان و اسامه) اند، بار دیگر صحت ادعای همیشگی ما را مبنی بر این كه تروریست‌های بنیادگرا بخاطر منافع خود حتی به ارباب دیروزشان نیز خیانت می‌نمایند، ثابت می‌سازد. دولت امریكا باید بداند كه حمله جنایتكارانه اخیر همان طوری كه اولش نیست، آخرینش هم نخواهد بود. امریكا باید یكبار و برای همیشه و در درجه اول از حمایت تروریست‌های بنیادگرای افغان و رژیم حامی‌شان دست بكشد.
مقامات امریكایی در اولین تحقیقات‌شان در مورد حمله عظیم اخیر، اسامه و طالبان را متهم نموده‌اند. آیا امریکا باز هم مثل سال ۹۸ در افغانستان حمله نظامی نموده و در برابر جنایات طالبان و اسامه خون هزاران هموطن بیگناه ما را خواهد ریخت؟ آیا امریكا فكر می‌كند با چنین حمله‌ای كه باز هم قربانی اصلی آن هزاران هزار مردم فقیر ما خواهد بود، می‌تواند سر منشا اصلی تروریسم را بخشكاند یا بر عكس آنرا گسترده تر و شدیدتر خواهد ساخت؟
از نظر ما حمله نظامی بر كشوری كه از بیش از دو دهه است فقط فاجعه پشت فاجعه را تجربه می‌كند، هیچ افتخاری نخواهد داشت. و تصورنمی‌كنیم مطابق با خواست مردم امریكا هم باشد. دولت و مردم امریكا باید بدانند كه دره‌های عمیقی مردم ستمدیده ما از تروریست‌های جهادی و طالبی و اسامه آنان جدا می‌سازد.
ما در حالیكه یكبار دیگر خود را در غم طاقت فرسای مردم امریكا شریك می‌دانیم به این باوریم كه به خاك و خون نشاندن مردم افغانستان این فقیرترین و ماتمدارترین مردم كره زمین ذره‌ای از غم مصیبت واراده بر مردم امریكا نخواهد کاست. قلب ما با مردم امریكاست.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۲۳ سنبله ۱۳۸۰ (۱۴ سپتامبر ۲۰۰۱)
اعلامیه «راوا» در تقبیح بمباران كشور ما توسط امریكا
سرنگونی طالبان با خیزش ملت افغانستان میسر است!
بار دیگر مردم ما بر اثر خیانت دژخیمان بنیادگرا در چنگال اهریمن جنگ و تباهی گسترده تری گیر آمده‌اند. امریكا با ایجاد ائتلاف جهانی ضد اسامه و همدستان طالبی اش و در تلافی عملیات تروریستی۱۱ سپتامبر دست به تهاجم نظامی بر كشور ما زده است. با وصف ادعای دولت امریكا مبنی بر این كه فقط مراكز نظامی و تروریستی طالبان و القاعده با هدف گیری‌های دقیق مورد حمله قرار خواهند گرفت، چنان كه در این چند روز شاهد بوده‌ایم، در بمباران‌ها خون تعداد كثیری از زن و مرد و كودك و جوان و پیر ما نیز به زمین خواهد ریخت.
امریكا و متحدانش اگر تا دیروز بی اعتنا به سرنوشت دموكراسی در افغانستان، سیاست جهادی پروری، اسامه پروری و طالب پروری را در پیش گرفته بودند، امروز بلور بر كارد «ائتلاف شمال» مالیده و از اینرو مردم ما را در نگرانی وحشتباری فرو برده‌اند كه مبادا حوادث هولناك سال‌های «امارت» این جنایتكاران را مجددا تجربه كنند.
مردم ما با توجه به ضربات فراوانی كه از لاشخوران جهادی و طالبی دیده‌اند چشم به امید به آمدن شاه سابق دوخته‌اند، ولی اگر وی با تكیه بر «ائتلاف شمال» و طالبان به اصطلاح «معتدل » روی صحنه بیاید نه تنها وجهه خود را بین مردم از دست خواهد داد، بلكه این امر موفقیت و ثبات هر نهادی را هم كه ایجاد كند با خطر مواجه خواهد ساخت. در شرایط حاكمیت قرون وسطایی طالبان، همانطوری كه هیچ افغان و هیچ مسلمان شرافتمند و آگاه فریب اكت‌های ناسیونالیستی طالبان و روباه‌های مطرودش چون گلبدین را كه مردم افغانستان و حتی كلیه مسلمانان جهان را به «جهاد» علیه غرب فرامی‌خوانند نخواهند خورد، از قیافه گیری‌های«ضد اسامه» و «ضد تروریستی» تبهكاران «ائتلاف شمال» هم نفرت خواهند داشت، زیرا نه حدود پنج سال پس از سقوط رژیم پوشالی نجیب، سال‌های خوفناكترین تروریزم و بی ناموسی اینان را از یاد برده‌اند ونه زمانی را كه اینان خود جیره خوران و شاگردان پست عبداله عزام و اسامه بودند.هر فرد، گروه یا دولتی كه به هر بهانه‌ای از باندهای بنیادگرا حمایت كند دشمن مردم افغانستان است. اكنون گروه‌های «ائتلاف شمال»همچون درندگانی گرسنه بیتابانه در كمین اند تا سوار بر تفنگ امریكا و متحدان به كابل هجوم آورند و به تناسب حدود و ثغور«فتوحات»شان علاوه بر نیل به «مرحله دوم تكاملی» تبهكارای‌های‌شان، برای كسب مقام در «امارت» زمینه چانه زدن داشته باشند و در نتیجه یكبار دیگر آرزوی مردم ما را بخاطر استقرار دولتی پایدار، دموكراتیك و مورد قبول اكثریت برباد دهند. ادامه حملات امریكا بر كشور ما و تعداد فزاینده قربانیان بی گناه آن نه تنها مستمسك به دست طالبان خواهد داد، بلكه تقویت نیروهای بنیادگرا در منطقه و حتی جهان را نیز موجب خواهد شد.
در برابر مردم ما این دو مسئله قرار دارد:
یا ریشه كن کردن یكبار و برای همیشه طاعون طالبان و القاعده -هر چند كه رویش و جان گرفتن آن هیچ سهمی نداشته‌اند-و ایجاد دولتی مبتنی بر ارزش‌های دموكراسی، یا سپردن افغانستان به دست نیروهایی كه وابستگی، فساد، میهنفروشی و بربریزم در سرشت‌شان است.
بنابرین هموطنان ما باید دست به كار شوند، باید در هر سطحی مقدور به مقاومت و قیام سرتاسری جهت روبیدن طالبان و اسامه‌های‌شان بپاخیزند تا جهان بداند كه مردم هر چند بشدت خسته، مجروح، سوگوار و خیانت دیده‌ی افغانستان نه صرفا در حرف كه درعمل هم ربطی به جنایتكاران نداشته و یك مشت تروریست عرب یا غیر عرب را «مهمان عزیز» نمی‌پندارند. تنها قیام سرتاسری است كه از تكرار فاجعه جلو گرفته و با حضور نیروی حافظ صلح ملل متحد یا احتمالا بدون آن شرایط را برای تاسیس دولت موقت و تدارك انتخابات مهیا خواهد ساخت. ما یقین داریم كه وقتی دست عمال بیگانه بخصوص از نوع بنیادگرایی آن در كار نباشد، كلیه اقوام و مذاهب در كشور ما به رغم خواست شیطانی بنیادگرایان، برای نیل به والاترین منافع ملی دوش به دوش هم در راه افغانستان سربلند و آزاد همبستگی بزرگ‌شان را به اثبات خواهند رسانید.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» از تمامی نیروهای ضد بنیادگرا و طرفدار آزادی، دموكراسی و حقوق زن و نیز از شاه سابق افغانستان می‌خواهد تا دیر نشده نقش‌شان را در برپایی قیام مردم و خنثی كردن نقشه‌های دشمنان داخلی و خارجی میهن ایفا نمایند.
مردم صلح‌دوست و عدالت‌پسند سراسر دنیا با مردم افغانستان خواهند بود.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۱۹ میزان ۱۳۸۰ (۱۴ اكتوبر ۲۰۰۱)
اعلامیه تظاهرات «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
«ائتلاف شمال» خونریزترین نقض‌كنندگان حقوق بشر
طالبان قرون وسطایی، با وصف دروغگویی ولاف و گزاف‌های استفراغ‌آور، با وصف فتواهای پر طمطراق ملا عمر و اسامه برای «جهاد»، به علت شدیداً منفور بودن نزد اكثریت ملت ما و سایر ملل، در نخستین روزهای حملات دولتی امریكا که تا دو سال قبل با آن «كارمیكرد»، همچون پر كاه بال بال شدند و درست مانند برادران جنایتكار گلبدینی‌شان، ریش و بروت را زده و لنگی و تنبان را رها كرده به هر سو گریختند. این آخر كار كلیه دژخیمان تاریخ است كه بخواهند زیر نام مذهب و سنن و قومیت بر مردم ستم روا دارند.
ولی چنان كه عده‌ای در كابل اظهار می‌دارند، ملا عمر خان و آقای اسامه بن‌لادن به جای آن كه كشته شوند، بهتر است تا زمانی كه بپوسند در قفسی مخصوص نگهداری و در سراسر جهان به نمایش گذاشته شوند تا برای تمام بنیادگرایان اسلامی وغیر اسلامی كه هوس اعمال فاشیزم و عوامفریبی مذهبی را بر مردم در سر می‌پرورانند، درس عبرت باشد.
پف شدن مفتضحانه طالبان بیسواد و جاهل در درجه اول درجه لكه‌ی ننگ نازدودنیست بر جبین ایدئولوگ‌های آنان نظیر اسحق نگارگر، داكتر خلیل‌اله‌هاشمیان، نبی مصداق و غیره كه توانستند وقیحانه به دفاع از طالبان نوشتند و جار زدند. این رجزخوانان و عوامل خطرناك طالبان اگر آنقدر غیرت ندارند كه خودكشی كنند یا از ادامه زندگی در غرب «كافر و منحط» دست بكشند، لااقل باید خود را به دستگاه‌های ضد تروریستی امریكا و انگلستان معرفی نمایند تا دیده شود كه چگونه و در چه سطح در حادثه ۱۱ سپتامبر مرتبط بوده‌اند. اساسا اگر غرب در مبارزه ضد بنیادگرایی جدی می‌بود، تا حال باید همه این «مغز»های خورد و بزرگ طالبان و القاعده را از كشورهای مختلف جمع كرده و در طیاره‌ای نشانده و به مخفیگاه‌های ملاعمر و اسامه میفرستاند تا قهرمانان وطنی و عرب و پاكستان‌شان در آخرین كوشش برای پیشبرد «جهاد بر ضد كفار» تنها نمی‌‌بودند!
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به نوبه خود آرزو داشت از روز جهانی حقوق بشر امسال عمدتاً در افغانستان بزرگداشت به عمل آورد. اما پیدا شدن سرو كله جنایتكاران «ائتلاف شمال» سوار بر سرنیزه‌ی امریكا در نقاط مختلف كشور، این آرزو را برباد داد. ولی «ائتلاف شمال» باید بداند كه امسال سال‌های ۹۲ تا ۹۶ نیست كه باند خاین گلبدین شهر را به راكت ببندد، باند خاین خلیلی چشم مردم غیر هزاره را بكشد، باند خاین سیاف میخ بر سر مردم هزاره كوبیده و آنان را در كانتینرها كباب كند، و باند ربانی باشندگان افشار و نواحی دیگر را به تیغ كشیده و روی تمامی تبهكاران تاریخ را در بی ناموسی و رذالت نسبت به دختران و زنان و پسر بچه‌های ما سفید نمایند. «ائتلاف شمال» باید بداند كه زخم‌های ناسوری كه مردم ما طی شش سال «امارت» خون و خیانت آنان خورده‌اند، هنوز روح و تن هموطنان ما را به سختی می‌آزارد و بنابر این اكت‌های «دموكراتیك» و از «حقوق زن» سخن گفتن آنان را به هیچ وجه نمیتوان به معنی تغییر ماهیت تروریستی بنیادگرایانه‌‌شان تلقی كرد.
مادرِ تكیده‌ای که سر و صورت آرایش كرده و با كف و كالر رهبران معین جهادی را در تلویزیون میدید، گفت که من خون پسرانم را در زیر نكتایی و دریشی سركرده‌های «ائتلاف شمال» میبینم. این زبان حال اكثریت مردم داغدیده ماست.
مردم دنیا باید جنایتكاران «ائتلاف شمال» را بشناسند. اینان كسانی اند كه دموكراسی و انتخابات را معادل كفر اعلام نمودند؛ اینان بودند كه به مجرد غصب قدرت پس از تركیدن حباب دولت پوشالی نجیب، قبل از هر اقدامی در جهت تامین صلح و رفاه مردم آفت‌رسیده افغانستان زنان را هدف قرار داده و ضمن تحمیل قیودهای گوناگون، حجاب را اجباری اعلام داشتند؛ پیش از طالبان وحشی، این آقای ملا یونس خالص بود كه بت بامیان را گلوله باران كرد؛ این خاینان به طور غیرقابل مقایسه با طالبان، متجاوز به عفت دختران هفت ساله تا مادران هفتاد ساله بودند؛ جامعه جهانی باید بداند كه رهبران «ائتلاف شمال» بنابر ارتكاب چندین قتل عام، تاراج سرمایه‌های ملی و آثار تاریخی، ستاندن پول‌های فراوان از مردم و جنایت‌های بیشمار دیگر فقط سزاوار نشستن كنار جنایتكاران جنگی در محكمه‌های بین‌المللی اند و نه هرگز در صدر حكومت افغانستان.
ما از همان اول به اجلاس بن به علت وجود بنیادگرایان و مخصوصاً سر جنایتكار مشهور همایون جریر-كه اخیراً صاحب پلیدش گلبدین به طالبان پیوست- به دیده شک می‌نگریستیم و ترکیب اعضای حکومت موقت که در برگیرنده خونخواران جهادی و دو خانم یکی از رهبران حزب مزدور و جنایتكار وحدت و دیگری از میهنفروشان پرچمی است، نشان داد كه متاٴسفانه ملل متحد موفق نشد مردم ما را در به دور انداختن لا شه متعفن جلادان «ائتلاف شمال» یاری دهد. ملل متحد باید بداند اگر تمامی اعضای حكومت در افغانستان نیز متشكل از این قماش خانم‌ها باشد، برای زنان ما مظهر آزادی و رستگاری به حساب نخواهد رفت. مگر ملل متحد نمی‌داند كسانی كه دیروز به قسم و قرآن خوردن در مكه و مدینه در حضور اربابان پاكستانی، ایرانی و عربستانی خود وفادار نماندند چگونه به امضا بر ورقه‌ای در بن متعهد خواهند ماند؟ كه این خود فروختگان جهت نیل به مقاصد پست مقام طلبانه و شخصی باز هم خود را ارزان به قدرت‌های كهنه و جدید خواهند فروخت و در نتیجه پای مداخلات خارجی را در افغانستان باز كنند؟؛ كه این تبهكاران نو به دوران رسیده صرفاً تشنه قدرت مقام به هر قیمتی اند و به این منظور هر لحظه در پی توطئه برای دریدن شكم یكدیگر اند؟ مگر ملل متحد نمی‌داند كه «ائتلاف شمال» كه بارها به ده‌ها قافله مواد ملل متحد دستبرد زدند و محمود میستری آنها را به درستی «داره‌های رهزنان» خواند، هرگز صالح نیستند كه بلیون‌ها دالر را زیر نام اعمار مجدد افغانستان در دست بگیرند؟ ما یكبار دیگر به ملل متحد و جامعه جهانی بین‌الملل هوشدار میدهیم كه تعلل در گسیل نیروهای حافظ صلح ملل متحد، در واقع راه را برای تكرار حمام خون و فجایع بینظیر سال‌های ۹۲ تا ۹۶ باز گذاشتن است. سگ‌جنگی جاری بین باند وحدت و دوستم به مزار شریف محدود نخواهد ماند. ملل متحد اگر واقعاً به آزادی، یکپارچگی و دموکراتیزه شدن افغانستان می‌اندیشید نباید به هیچ عنوانی به پشتیبانی از «ائتلاف شمال» ادامه داده و هر كشوری را كه بكوشد به این آدمكشان اسلحه و پول ارسال دارد، به نحوی جدی و قاطع مجازات كند. تنها در این صورت، در صورت ایجاد دولت رها از جرثومه بنیادگرایی و مبتنی بر ارزش‌های دموكراتیك است كه صلح و ثبات و اعمار افغانستان تحقق‌پذیر خواهد بود.
محض پایان یافتن نكبت برقع ابداً به معنی كسب حقوق و آزادی زنان نمی‌باشد. «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به مثابه یگانه سازمان فمینیستی ضد بنیادگرا بر این باور است که فقط در شرایط استقرار دولت دموکراتیک و سکیولر، زنان افغانستان قادر خواهند بود از زیر بار قرن‌ها ستم کمر راست کرده و برای برابری با مردان برزمند. میهن ویران و ماتمدار ما از چنگال جنایتكاران طالبی جهید ولی مجدداً در بن‌بست جلادان جهادی گرفتار آمد. بن‌بستی كه وصف آن شاید با هیچ زبانی جز زبان قدرتمند و با شكوه احمد شاملو میسر نباشد.
در این بن بست
لیكن «راوا» همراه مردمش برای شكستن این «بن بست» از پا نخواهد نشست.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۱۹ قوس ۱۳۸۰ (۱۰ دسامبر ۲۰۰۱)
اسلام آباد
اعلامیه «راوا» بعد از اعدام قاتلان مینا
انتقام خون مینا در مبارزه بر ضد بنیادگرایی و برای دموكراسی معنا می‌یابد
احمد سلطان و محمد همایون خادی- گلبدینی كه متهمان اصلی قتل مینا بنیانگذار و رهبر«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بودند به تاریخ هفت ماه می ساعت چهار صبح به حكم محكمه عالی پاكستان به دار آویخته شدند. به این مناسبت «راوا» مراتب آتی را به آگاهی می‌رساند:
۱) طی پانزده سال، «راوا» راه پر فراز و نشیبی را در محاكمه كشاندن قاتلان مینا پیمود. ما هرگز فراموش نخواهیم كرد زمانی را كه خون مینا به زمین ریخت اما به استثنای قسم‌خوردگان به خون شهیدان، صدای اعتراض هیچ كسی برای اعتراض برنخاست؛ هیچ وجدانی بیدار نشد تا از انتقام و ادامه راهش بگوید. بنیادگرایان و شركای‌شان به رقص درآمدند و گروه‌های معین «انقلابی» كاذب و منفعل سكوتی ننگین اختیار كردند. لطیف پدرام خادی-جهادی بی وجدانی را به حدی رساند كه علناً به مینای جانباخته دشنام داد؛ «شاعره»ای نه«دل سوخته» بلكه در واقع «وجدان سوخته» با بلند پروازی نفرت‌انگیزی او را زنی هم‌وزنی خودش خواند و شاعری تسلیم طلب «به پای مرمرین» معشوق جفا كارش افتاد اما از سرودن برای حماسه مینا، شرمنده و سیاهرو طفره رفت....
ولی اینك نماینده دولت افغانستان در كویته از «راوا» تقاضای عفو دو جنایتكار خادی-گلبدینی را می‌كرد، به این اساس كه گویا«اعدام دو هموطن در دیار دیگر به غیرت افغانی بر می‌خورد.»!
اما او توجه ندارد كه غیرت افغانی و غیر افغانی باید زمانی تور می‌خورد كه قلب زنی، اولین زن سیاسی تاریخ ما كه هیچ گناهی دیگر نداشت جز وطنپرستی و انقلابی و ضد بنیادگرایان بودن، در دیار بیگانه شكافته می‌شود و بعد هم به او و سازمانش فحاشی ی‌شود.
در آن زمان دفاع از مینا و محكوم ساختن باندهای جهنمی خاد و گلبدین افتخار داشت اما كار برای بخشودن قاتلان مینا امری بی افتخار است. نماینده محترم شاید ندانسته آلت پیشبرد آخرین تلاش‌های بنیادگرایان حاكم در دولت موقت شده بود. به نوشته مطبوعات پاكستان انجنیر عبدالرحیم وزیر مخابرات (همان فردی كه سال‌های پیش از ۱۹۹۲ همچون لومپنی تفنگدار و تحت حمایت حكومت پاكستان به فروشندگان «پیام زن» در اسلام‌آباد حمله می‌آورد و كتاب‌فروش‌های دارای نشریات«راوا» را به شیوه بدمعاش‌های فلم‌های هندی تهدید می‌كرد) از تماس گرفتن مستقیم با ما به خاطر ماهیت و گذشته‌اش خجالت كشید، و درخواست عفو را به جنرال مشرف داده بود. این به خوبی رشته‌ی ناگسستنی خاینان جنایتكار باند ربانی را با باند گلبدین و یاران خادی‌شان نشان می‌دهد. كاش آقای قونسل افغانی در کویته که در حسن نیت وی نمیتوان تردید داشت این نکته را درک کرده و در جریان رهانیدن دو قاتل از چنگ عدالت، جریانی راه افتاده توسط بنیادگرایان نمی‌پیوست. آیا برای وی مشكل است تصور كند، اگر حادثه در افغانستان تحت کنترول جنایتکاران بنیادگرا اتفاق می‌افتاد، چه «عدالتی» در مورد خون مینا صورت می‌گرفت؟ ما بسیار خوشحالیم كه محاكمه قاتلان نه توسط رژیم پوشالی، نه سال‌های خون و خیانت ۹۲ تا ۹۶ و نه در دوران بربریت طالبی، بلكه در پاكستان جامه عمل پوشید.
۲)«راوا» مخالف اعدام محكومان است. ما می‌خواهیم در جامعه ویران ما هم زمانی برسد كه دیگر نه جنایتكارانی از نوع احمد سلطان و همایون بروز كنند و نه حكم اعدامی به اجرا درآید. ولی خوب می‌دانیم كه تا برآورده شدن این ماحول، راهی بسیار طولانی در پیش خواهد بود.
۳) وارثان مینا-دخترش و خواهران دو دستیار شهیدش- با وصف كاملا متعهد بودن به مواضع «روا» در برابر تقاضاهای دایر بر بخشایش قاتلان به درستی ابراز داشتند كه صرفنظر از باندهای بنیادگرا، با توجه به فرهنگ سیاسی و سطح بسیاری نیروهای سیاسی كشور حتما شایع می‌شد كه «راوا» در مقابل پول هنگفتی كه دریافت كرده، با نیل به «مقام و موقعیتی» در دولت موقت یا هر دو، به اجرای حكم رأی نداده است. و به این صورت «راوا» به آسانی اتهام كثیف معامله‌گری با خون شهیدان را خواهد خورد. این خطر قوت بیشتری كسب كرد وقتی همین دیروز برای ما پیشنهاد پرداخت چند صد هزار دالر و بیش از یك میلیون دالر بطور نقد شد. علاوتاً ما چند پیام تهدیدآمیز دریافت كردیم. از اینرو انصراف از تایید حكم محكمه عالی پاكستان، می‌توانست به مفهوم ترسیدن ما تلقی شود، در حالی كه «راوا» بار بار اعلام داشته است كه خون هیچ عضوش سرختر از خون مینا نیست و از تهدیدهای خاینان بنیاگرا ترسی به دل راه نداده و نمی‌دهد.
از جانب دیگر چنانچه «راوا» مكرراً اظهار نموده است، مینا قربانی یك دشمنی جنون‌آمیز چند جنایتکار نه بلكه قربانی یك رژیم و مكتب فكری-خادی و بنیادگرایی- به شمار میرود، پس انتقام وی به هیچ وجه با اعدام خود گلبدین یا ده‌ها حتی صدها گلبدینی و خادی و شركا گرفته شده نمی‌تواند. انتقام واقعی مینا تنها و تنها با مبارزه قاطعانه و تا به آخر علیه بنیادگرایان و بقایای خاد وحامیان خارجی‌شان و به خاطر دموكراسی و حقوق زنان معنا می‌یابد. بنا بر اساس اصل اعتقادی فوق هم، ما خواستار آن بودیم كه زندگی دو قاتل در زندان به سر آید و نه حتما با اعدام.
۴) با وصف اعدام دو تن از قاتلان مینا، «روا» تلاش‌هایش را جهت تعقیب قانونی تمامی همدستان قاتلان كه یكی از آنان مقیم آلمان است، كماكان ادامه خواهد داد.
۵) «راوا» با پدر احمدسلطان معدوم احساس همدردی می‌كند. پسر جوانتر او در جریان جنگ ضد روسی به شهادت رسید، دختر جوانش كه از جنایت برادرش آگاهی یافته بود و نتوانست به موقع به سلطان دست یابد، از فرط استیصال و اندوه خودكشی كرد و حالا آخرین فرزندش را با داغ خون مینا در پیشانی اش از دست می‌دهد. او می‌تواند به داشتن پسری چون سلطان مسعود به خود ببالد اما جنایت ننگین احمد سلطان هیچ ربطی به او ندارد.
۶) به این وسیله «راوا» می‌خواهد از تمام آن وكلای مدافع پاكستان كه زمانی همبستگی‌شان را با امضای توماری در سال ۱۹۹۴ انعكاس دادند و مشخصاً از وكیل «راوا» آقای اسلم چشتی و نیز كلیه قضات و وكلا تشكر خود را ابراز می‌دارد كه با صدور حكم ارشد مجازات علیه دو قاتل، لكه حكم شرم‌آور قاضی عنایت‌اله دایر بر بری الذمه ساختن دو قاتل معترف در سال ۱۹۹۲ را نگذاشتند در كارنامه و دستگاه قضایی پاكستان تكرار شود.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۱۸ ثور ۱۳۸۱ (۷ می ۲۰۰۲)