اعلامیه جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا) به مناسبت سیاهروز هشتم ثور
سیاهروز هشتم ثور را بازهم در شرایطی تقبیح میکنیم که به علت سیاستهای خاین پرورانه آقای کرزی و دولت امریکا چنگ و دندان قصابان هشتم ثور روز تا روز عمیقتر در جسم و روح مجروح مردم تیره روز ما فرو میروند. و از اینجاست که فاجعه آفرینان هشتم ثور همچنان بر گرده هموطنان ما سوار اند. در حالیکه هنوز درنده خویی جهادیان روان مردم را می‌آزارد و ویرانی های سگ جنگی های تنظیم ها در گوشه و کنار کشور و مخصوصا در شهر کابل جلوه‌گر اند اما به جای محاکمه عاملان آن همه توحش، پیاپی خبر نصب آنان به پست های کلیدی دولت به گوش میرسد که همچون نمک پاشی بر زخم های توده ها و توهین نابخشودنی به خون دهها هزار هموطن نامراد ماست که بوسیله بنیادگرایان سلاخی شدند. تجلیل و پایکوبی رسمی در این روز شوم بر سر قبر های پیدا و ناپیدای ۶۵۰۰۰ اهالی کابل و در جوار خرابه های ناشی از خرمستی های بنیادگرایان میرساند که نکبت این روز کماکان بر سرنوشت کشور ما چیره است.
گویا برای آقای کرزی و همراهانش سفیده مالی و تحبیب جنایت سالاران پلید "ائتلاف شمال" چون سیاف، ربانی، دوستم، اسماعیل خان، قانونی، انوری، خلیلی و سایر وطنفروشان و همدستان شان کافی نبود که حال بر سر بخشی از طالبان نیز عطر و پودرِِ "طالبان میانه رو" زده و میخواهند بر ملت تحمیل نمایند. بدین ترتیب به زودی مهره های کریه و قرون وسطایی چون وکیل احمد متوکل، ملا غوث، ملا ضعیف، حکیم مجاهد، ملا ارسلا، ملا هوتکی و سایر جنایت پیشگان درجه یک طالبی که بخاطر آنهمه زن ستیزی جنون آمیز، فرهنگ ستیزی و ستم‌پیشگی‌های وحشتبار شان فقط سزاوار محاکمه صحرایی اند، به مثابه بازوان آقای کرزی روی صحنه آمده به ریش مردم ما خواهند خندید. در قافله یاران آقای کرزی فقط جای گلبدین جانی خالیست و شکی نیست که وی هم دیری نخواهد پائید که به این اتحاد نامقدس شیاطین بپیوندد.
آقای کرزی باید بداند که وی و دولت لرزانش صلاحیت ندارد که یکچنین عناصر میهنفروش را مورد بخشایش قرار داده دست شانرا در ارتکاب رذالت و جنایت باز بگذارد. این مردم ما اند که باید در مورد چگونگی برخورد با سرکردگان جهادی و طالبی تصمیم بگیرند. آقای کرزی و اطرافیانش هیچگاهی درد استخوانسوز اهانت ها و تحقیر ها و فرعون منشی های این تبهکاران را حس نکرده اند و دخترک یا پسرک نوجوان یا همسر شان مورد تجاوز بنیادگرایان قرار نگرفته اند که امروز به عمق ضد ملی، خاینانه و بویناک بودن این سازشها با آن دشمنان قسم خورده مردم ما پی برند.
باورکردنی نیست اما واقعیت دارد که کابینه بنیادگرازده بعد از آن همه هیاهوی دیوانه وار برای "قهرمان" ساختن مسعود، اخیرآ یکی از جاده های کابل را به نام مزاری این یکی از رسواترین خون‌آشامان هشت ثوری مسمی کرده است. این مهم نیست که کابلیان آگاه به فیصله کابینه تف انداخته و به هیچوجه به قاتلان احترام قایل نخواهند شد. مهم اینست که آقای کرزی و روشنفکران خاین اطرافش با اینگونه ریشخند کردن خون هزاران کابلی، با مردم افغانستان اعلان جنگ میدهند و در عینحال ثابت میسازند که عملآ تفاوتی با شاه شجاع ها و ببرک ها نداشته و به تنها چیزی که نمی‌اندیشند منافع اساسی مردم و میهن ماست.
در یکچنین فضای رعب انگیز که تمامی خاینان آدمکش به زور مقام، پول و تفنگ حاکمان مطلق این سرزمین بلادیده اند توقع کوچکترین تغییر مثبت در وضعیت انتظاری بیهوده است. هر چند مطبوعات غرب تلاش بخرج میدهند تا افغانستان را بهشت نمایانده از انتشار واقعیت های جگر خراشش حتی‌الامکان جلو گیرند. اما وضع آنقدر ابتر و بحرانی است که حتی بعضی منابع امریکایی از عواقب وخیم آن هشدار میدهند. کشتار، رهزنی، رشوه و فساد، اختطاف و تجاوز بر زنان و کودکان، میزان بالای خودکشی زنان، کشت و قاچاق مواد مخدر، حیف و میل بلیون ها دالر کمکی و دارایی های عامه، بیکاری و بی‌دوایی و غیره مصایب به امر روزمره مبدل گشته و دولت مصلحتی از حل حتی کوچکترین آنها نیز عاجز است.
تازه ترین خبر سنگسار آمنه به حکم محکمه‌ای در بدخشان روی آقای کرزی و همدستانش را برای ابد سیاه نگهمیدارد که با وجود ادعا های کرکننده "حقوق بشر" و "دموکراسی" هنوز هم بربریت جهادی و طالبی علیه زنان عذاب کش شده ما ادامه دارد.
مردم دیگر دریافته اند که کشور مجددآ به تخته شطرنج قدرت های جهانی مبدل شده و اینها نمیخواهند از مهره های تروریست که سالها روی شان سرمایه گذاری کرده اند ببرند. پس هر طوری شده مزدوران خود را بر سر دست نگهمیدارند تا همواره با نصب آنان در قدرت سیاسی، داشتن دولت وابسته به خود در افغانستان را تضمین کرده باشند.
در جایی که تفنگ و زور و دالر مسلط است و مافیای هیروئین و بنیادگرایی دست باز دارد، صحبت از وجود آزادی و دموکراسی و قانون و عدل مسخره است. از همین روست که مردم ما نمیتوانند به نتایج مثبت انتخابات پارلمانی که پیشروست امیدی ببندند. همانگونه که به رای شان در انتخابات ریاست جمهوری خیانت صورت گرفت، ترکیب پارلمان و دولت آینده را هم نه رای مردم بلکه توطئه های پشت پرده تعیین خواهد کرد. بازی های نفرت انگیز "اپوزیسیون" که مجمعی از جنایتکاران شهره و مرتجعان پست به سرکردگی جنایت سالار یونس قانونی میباشد نیز برای تکمیل همین مضحکه عوام فریبانه آغاز یافته است.
همانگونه که "راوا" بار بار اعلام داشته، تاریخ و تجارب تلخ کشورما برای هزارمین بار ثابت ساخته که هیچ نیروی خارجی نمیتواند پیام آور آزادی و دموکراسی و عدالت برای ملتی دیگر باشد. طی ۴ سال گذشته تمامی خواستها و آرزوهای مردم ما با خنجر خیانت و معامله گری پاره پاره شدند.
"جمعیت انقلابی زنان افغانستان" کرارآ ندا سر میدهد که تا وقتی خود بخاطر آزادی و دموکراسی برنخیزیم هرگز قادر نخواهیم بود زنجیرهای ستم و خفت بنیادگرایی را بشکنیم. بر تمامی نیروهای مدعی آزادیخواهی است که با غلبه بر سازش و جبن، علیه بنیادگرایان و مالکان شان بپاخاسته به فاشیزم و بربریت شان پایان بخشند. تنها بسیج و متشکل ساختن توده ها بر ضد بنیادگرایی میتواند پیام آور صلح، استقلال، دموکراسی و سکیولاریزم در وطن دیدنی دار ما باشد و بس.
مبارزه برای آزادی واقعی از کوره راه های صعب و فراوانی میگذرد و آزادی های نیم بند و کاذب نیز برای انقلابیون جایش را به زندان و اعدام و فاشیزم عریان خواهد سپرد. با اینهم باور کامل داریم که درین خاک حاکمیت بیگانه پرست و ستمگر عمر طولانی ندارد و دموکراسی و عدالت واقعی به اتکای نیروی بازوان توانای مردم ما میتواند مستقر گردد. بگذار با جانفشانی و نترسیدن از مرگ رسیدن این روز خجسته را نزدیکتر سازیم.
بریده باد دست فاجعه آفرینان هشتم ثور از سرنوشت ملت ما!
زنده باد آزادی، دموکراسی و سکیولاریزم!
جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا)
۸ ثور ۱۳۸۴ – ۲۸ اپریل ۲۰۰۵
کابل