|
|
|
اسد ۱۳٨۱- جولای ۲۰۰۲ |
شماره مسلسل ۵۵-۵۶ |  |
به شاعری كه برای دژخیم گریستبه محمد علی سپانلو شاعری كه با سرودن «به یاد شیر پنجشیر» (۱) به زخم‌های قلوب هزاران مادر و پدر و زن و فرزند از دست جنایت‌ها و راكت‌بازی‌های مسعود با برادرانش گلبدین، سیاف، دوستم و خلیلی، نمك پاشید. محمد ف. آژن
گفتی:
۲۱ ثور ۱۳٨۱ یادداشت ها: ۱)در دره‌های مظلم هندوكش/ یك مرد مشعل افروخت./ یك مرد بی‌نظیر/ او پاسدار عزت و آزادی/ و دشمن جمود و تعصب بود/ فرماندهی كبیر/ او پاسدار نور و خرد بود/ پیمان به حفظ حرمت انسان بست/ با مردمی دلیر/ جنگید براساس حقوق ملت/ اسطورة شهامت و ایمان شد/ تسلیم ناپذیر/ در عرصة نبرد حریفی نداشت/ جنگاور و شهیر/ آن شیر را به حیله‌گری كشتند/ روباه‌های پیر/ انسان رنج دیدة افغان/ می‌غرد، ای امیر/ راه تو زنده است و تو با مائی/ در قلب ما نمیر/ فرمانده شاه مسعود/ ای شیر پنجشیر |